Analyse van Cass. civ., Afdeling Arbeid, Beschikking nr. 25191 van 2023: Schadevergoeding voor Beroepsziekte
De recente beschikking van het Hof van Cassatie, nr. 25191 van 2023, biedt belangrijke inzichten in de kwestie van de schadevergoeding voor differentiële schade bij beroepsziekten. Het Hof heeft een zaak geanalyseerd waarin een werknemer, A.A., schadevergoeding eiste vanwege een aortakransslagaderomleidingsoperatie, stellende dat zijn ziekte te wijten was aan de arbeidsomstandigheden als chauffeur.
De Zaak en de Beslissing van het Hof van Beroep
De oorspronkelijke zaak werd behandeld door het Hof van Beroep van Messina, dat het verband tussen de werkzaamheden en de schadelijke gebeurtenis vaststelde en A.A. recht gaf op een schadevergoeding van 148.759 euro, na aftrek van het door INAIL te vergoeden bedrag. Het Hof oordeelde dat de zware arbeidsomstandigheden en de verantwoordelijkheden van de werkgever, krachtens artikel 2087 van het Burgerlijk Wetboek, de toekenning van de differentiële schade rechtvaardigden.
De aansprakelijkheid van de werkgever komt bovenop de loutere vergoedingsplicht van INAIL, aangezien de grondslagen en de reikwijdte van de twee compensatiemaatregelen verschillend zijn.
De Redenen voor het Cassatieberoep
Omissis Spa heeft cassatieberoep ingesteld, waarbij verschillende aspecten van de uitspraak van het Hof van Beroep werden betwist. Onder de gronden voerde het bedrijf aan dat artikel 112 van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering was geschonden en dat de procedure in eerste aanleg niet-ontvankelijk was wegens gebrek aan passieve procesbevoegdheid. Het Hof verwierp deze bezwaren en stelde dat, in geval van een vordering tot schadevergoeding voor een beroepsziekte, er geen sprake is van een gebrek aan passieve procesbevoegdheid van de werkgever.
- De werkgever kan aansprakelijk worden gesteld voor schade die voortvloeit uit beroepsziekten.
- Strafrechtelijke aansprakelijkheid kan samengaan met de vergoeding die door INAIL wordt geboden.
- De schadevergoeding omvat zowel de biologische schade als de differentiële materiële schade.
De Erkenning van Immateriële Schade
Een ander cruciaal aspect van de beschikking betreft de erkenning van immateriële schade. A.A. betwistte de afwijzing van de vordering tot schadevergoeding voor immateriële schade, stellende dat het Hof van Beroep zijn beslissing niet adequaat had gemotiveerd. Het Hof van Cassatie honoreerde de tweede grond van het incidenteel beroep, waarbij werd benadrukt dat moreel leed een zelfstandig vergoedbaar aspect is en dat het Hof van Beroep de psychologische gevolgen van de schadelijke gebeurtenis had moeten overwegen.
Conclusies
De beschikking Cass. civ., Afdeling Arbeid, nr. 25191 van 2023, herbevestigt het belang van de bescherming van werknemers in geval van beroepsziekten en verduidelijkt dat de aansprakelijkheid van de werkgever niet kan worden ontweken. Bovendien onderstreept de erkenning van immateriële schade de noodzaak van een volledige en gedetailleerde beoordeling van het leed dat werknemers hebben ondervonden. Het is van essentieel belang dat de feitelijke rechtbanken alle aspecten van de schade, zowel materieel als immaterieel, in overweging nemen, om zo een adequate en volledige rechtspraak te waarborgen.
