Medische aansprakelijkheid en causaal verband: commentaar op de uitspraak Cass. civ., Sez. III, nr. 21530 van 2021

De uitspraak nr. 21530 van 27 juli 2021 van het Hof van Cassatie vertegenwoordigt een belangrijke verdieping van de medische aansprakelijkheid en het causale verband op civielrechtelijk gebied. In het specifieke geval onderzocht het Hof een beroep met betrekking tot het overlijden van een patiënt als gevolg van het syndroom van Lyell, dat door het medisch personeel vertraagd was gediagnosticeerd.

Het geval en eerdere beslissingen

De zaak begon met de veroordeling van de lokale gezondheidsautoriteiten tot vergoeding van de schade geleden door de familieleden van de patiënt. De Rechtbank van Oristano had de vordering ingewilligd, maar het Hof van Beroep van Cagliari oordeelde in beroep dat de aansprakelijkheid uitsluitend moest worden toegeschreven aan de artsen van het ziekenhuis van Oristano. In het bijzonder stelde het Hof dat de verkeerde diagnose en het niet stopzetten van een medicijn hadden bijgedragen aan het overlijden van de patiënt.

Het Hof van Cassatie heeft het belang van het criterium 'meer waarschijnlijk dan niet' bij de vaststelling van het causale verband bevestigd.

Het principe 'meer waarschijnlijk dan niet'

Een cruciaal punt van de uitspraak wordt gevormd door het principe 'meer waarschijnlijk dan niet', toegepast om het causale verband tussen het handelen van het medisch personeel en het schadelijke gevolg te toetsen. Dit criterium impliceert een beoordeling die niet alleen statistisch, maar ook logisch is, dat wil zeggen de noodzaak om de beschikbare bevestigende en uitsluitende elementen in het specifieke geval in overweging te nemen. Het Hof verwees naar eerdere jurisprudentie die een stabiele oriëntatie had geschetst op het bewijs van het causale verband, en benadrukte dat de vaststelling niet kan worden gebaseerd op een louter kwantitatieve waarschijnlijkheid.

Implicaties van de uitspraak

De uitspraak van het Hof van Cassatie is om verschillende redenen significant:

• Het herhaalt dat de bewijslast bij de benadeelde ligt, maar dat de rechter moet uitgaan van een coherente en gefundeerde bewijsredenering.
• Het stelt dat bij nalatig handelen een contrafeitelijke beoordeling nodig is om te bepalen of het vereiste gedrag het schadelijke gevolg had kunnen voorkomen.
• Het benadrukt dat medische aansprakelijkheid niet beperkt is tot gevallen van ernstige schuld, maar zich ook uitstrekt tot nalatigheid of onvoorzichtigheid, zoals bleek uit het handelen van de artsen in het onderzochte geval.

Conclusies

Concluderend biedt de uitspraak nr. 21530 van 2021 een belangrijke reflectie op de civiele aansprakelijkheid op medisch gebied, waarbij de criteria voor de beoordeling van het causale verband worden verduidelijkt. Deze aanpak benadrukt de noodzaak van een concrete en gedetailleerde analyse van medische handelingen en genomen beslissingen, om een eerlijke bescherming te garanderen voor patiënten en hun familieleden.