Επαγγελματική ευθύνη στον τομέα της υγείας: σχολιασμός της απόφασης Αρείου Πάγου, Τμήμα III Πολιτικό, υπ' αριθμ. 5922/2024
Η πρόσφατη διάταξη του Αρείου Πάγου, Τμήμα III Πολιτικό, υπ' αριθμ. 5922/2024, προσφέρει σημαντικά σημεία προβληματισμού σχετικά με την επαγγελματική ευθύνη στον τομέα της υγείας. Στην εν λόγω υπόθεση, ο Α.Α. άσκησε αγωγή κατά της Τοπικής Υγειονομικής Αρχής του Τορίνο μετά από χειρουργική επέμβαση που προκάλεσε σημαντικές βλάβες, υποστηρίζοντας ότι ο αναισθησιολόγος ενήργησε αδεξιότητα. Ωστόσο, ο Άρειος Πάγος απέρριψε το αίτημα αποζημίωσης, τονίζοντας την ανάγκη απόδειξης της αιτιώδους συνάφειας μεταξύ της συμπεριφοράς του ιατρού και της ζημίας που υπέστη.
Το νομικό πλαίσιο και οι αρχές της ιατρικής ευθύνης
Στην ιταλική νομοθεσία, η ιατρική ευθύνη συνήθως χαρακτηρίζεται ως συμβατική ευθύνη, όπως έχει κριθεί από την πάγια νομολογία. Συγκεκριμένα, ο Άρειος Πάγος διευκρίνισε ότι, ενώ ο ασθενής πρέπει να αποδείξει την αιτιώδη συνάφεια μεταξύ της συμπεριφοράς του ιατρού και της ζημίας, εναπόκειται στην υγειονομική δομή να αποδείξει την ακριβή εκπλήρωση των υποχρεώσεών της. Η αρχή αυτή είναι κρίσιμη, καθώς καθορίζει την κατανομή του βάρους της απόδειξης, η οποία μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την έκβαση μιας υπόθεσης.
Ο Άρειος Πάγος αναγνώρισε ότι η αιτιώδης συνάφεια δεν είναι απλή πραγματική περιστατικότητα, αλλά πρέπει να διαπιστώνεται μέσω ενός συμπερασματικού και αποδεικτικού συλλογισμού.
Οι κρίσιμες πτυχές της απόφασης ουσίας
Το Εφετείο του Τορίνο έκρινε ότι ο Α.Α. δεν προσκόμισε επαρκή αποδεικτικά στοιχεία για να αποδείξει την αδεξιότητα του αναισθησιολόγου. Ωστόσο, ο Άρειος Πάγος επισήμανε ότι το δικαστήριο ουσίας συγχέει δύο θεμελιώδη στοιχεία: το γεγονός της μη εκπλήρωσης και την αιτιώδη συνάφεια. Η υπεράσπιση του Α.Α. δεν έπρεπε να αποδείξει την αδεξιότητα του ιατρού, αλλά μόνο τη συνάφεια μεταξύ της πράξης του ιατρού και των ζημιών που υπέστη. Επιπλέον, προέκυψε ότι το σκεπτικό της απόφασης ήταν αντιφατικό και ότι το δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη αποδεικτικά έγγραφα υπέρ του αναιρεσείοντος.
Συμπεράσματα
Η απόφαση υπ' αριθμ. 5922/2024 αποτελεί ένα σημαντικό βήμα προς την αποσαφήνιση των δυναμικών της ιατρικής ευθύνης, τονίζοντας τη σημασία της ορθής κατανομής του βάρους της απόδειξης. Η υπόθεση αυτή αναδεικνύει πώς τα αποδεικτικά στοιχεία πρέπει να αξιολογούνται στο σύνολό τους και πόσο θεμελιώδες είναι για τους ασθενείς να υποστηρίζονται επαρκώς στην απόδειξη των δικαιωμάτων τους.
