Gezondheidszorg en bewijslast: commentaar op de uitspraak Cass. civ., Sez. III, Ord. nr. 12585 van 2024

Het Hof van Cassatie behandelt met beschikking nr. 12585 van 2024 een zaak van bijzonder belang op het gebied van de aansprakelijkheid in de gezondheidszorg, waarbij het delicate onderwerp van de bewijslast bij medische fouten wordt onderzocht. In dit artikel verkennen we de details van de uitspraak en de implicaties ervan in de context van het Italiaanse burgerlijk recht.

De onderzochte zaak

De zaak betreft de schadeclaim ingediend door A.A. en B.B. tegen de ASL n. 2 Lanciano Vasto Chieti na de dood van hun pasgeboren kinderen, C.C. en E.E., als gevolg van infecties opgelopen in het ziekenhuis. In het bijzonder had de Rechtbank van Chieti het verzoek slechts gedeeltelijk ingewilligd, waarbij de aansprakelijkheid van de gezondheidszorginstelling voor de dood van C.C. werd erkend, terwijl voor E.E. het beroep van de ASL werd ingewilligd.

De bijzonderheid van de gebeurtenissen rechtvaardigt de compensatie van de kosten van deze instantie, gezien het feit dat de afdeling geïnfecteerd bleek te zijn en er andere sterfgevallen van pasgeborenen waren.

De motivering van het Hof van Cassatie

Het Hof van Cassatie heeft het beroep van de ouders afgewezen en diverse kritieke punten benadrukt. Ten eerste heeft het Hof benadrukt dat de ASL in haar beroep specifiek de aanwezigheid van geïnfecteerde katheters en buizen heeft betwist. De appellant slaagden er niet in aan te tonen dat deze apparaten steriel waren, wat leidde tot een onontvankelijkheidsbeoordeling van hun argumenten.

Ten tweede bleek dat de beroepsrechter een onderscheid maakte tussen de gevallen van C.C. en E.E. op basis van wetenschappelijke gegevens. Deze laatste werden niet adequaat betwist door de appellant, die er niet in slaagden een causaal verband aan te tonen tussen de gezondheidstoestanden en de sterfgevallen.

Implicaties voor het recht op gezondheid

Deze uitspraak werpt licht op enkele fundamentele kwesties met betrekking tot het recht op gezondheid en de aansprakelijkheid van gezondheidszorginstellingen. De ouders bevonden zich in een moeilijke positie, aangezien de bewijslast van de onjuistheid van de handelingen van de ASL op hen rustte. De Italiaanse wetgeving, met name artikel 2697 van het Burgerlijk Wetboek, bepaalt dat wie een recht wil doen gelden, de feiten moet bewijzen die de grondslag ervan vormen.

• De contractuele aansprakelijkheid van de ASL vereist het bewijs van wanprestatie door de instelling.
• Het principe van "waarschijnlijker dan niet" zou in vergelijkbare situaties kunnen worden toegepast, maar het blijft de verantwoordelijkheid van de eiser om de aansprakelijkheid aan te tonen.
• Het belang van medische documentatie en de integriteit ervan om eventuele nalatigheid aan te tonen.

Conclusies

Concluderend biedt de uitspraak van het Hof van Cassatie nr. 12585 van 2024 belangrijke inzichten voor het begrijpen van de dynamiek van aansprakelijkheid in de gezondheidszorg in Italië. Het benadrukt het belang van de bewijslast en de moeilijkheden waarmee burgers worden geconfronteerd bij het nastreven van hun rechten in complexe contexten zoals de gezondheidszorg. De beslissing onderstreept de noodzaak van meer aandacht voor het beheer van bewijsmateriaal op medisch-juridisch gebied, zodat een adequaat beschermingsniveau voor patiënten en hun families kan worden gegarandeerd.