การวิเคราะห์คำพิพากษาศาลฎีกาแผนกคดีแพ่งที่ 10578/2018: ค่าสินไหมทดแทนสำหรับความเสียหายที่ไม่ใช่ทรัพย์สิน
คำพิพากษาของศาลฎีกาที่ 10578/2018 ถือเป็นก้าวสำคัญในแนวคำพิพากษาของอิตาลีเกี่ยวกับความรับผิดของนายจ้างในกรณีของโรคจากการทำงาน ในบทความนี้ เราจะวิเคราะห์ประเด็นสำคัญของคำตัดสินและผลกระทบต่อสิทธิของคนงานและครอบครัวของพวกเขา
คดีและการตัดสินของศาลอุทธรณ์
คดีนี้เกี่ยวข้องกับ B. G. ซึ่งได้เรียกร้องค่าสินไหมทดแทนสำหรับความเสียหายที่ไม่ใช่ทรัพย์สิน อันเป็นผลมาจากการเสียชีวิตของสามี F. F. ซึ่งป่วยเป็นโรค Mesothelioma ซึ่งเป็นโรคที่เกี่ยวข้องกับการสัมผัสใยหินระหว่างการทำงานให้กับ Enel ศาลอุทธรณ์เมืองเวนิสได้ยอมรับคำร้องบางส่วน โดยรับทราบถึงความรับผิดของบริษัทในการไม่ใช้มาตรการความปลอดภัยที่จำเป็น
ศาลได้พิจารณาว่ามีความเชื่อมโยงระหว่างการสัมผัสใยหินกับโรคของคนงาน โดยยืนยันถึงความรับผิดของนายจ้าง
ข้อโต้แย้งและเหตุผลของผู้ยื่นอุทธรณ์
Enel ได้ยื่นอุทธรณ์ต่อศาลฎีกา โดยอ้างว่าศาลอุทธรณ์ได้ตัดสินผิดพลาดในการรับทราบถึงความรับผิด โดยอ้างถึงการขาดความผิดและสิทธิในการใช้ใยหินในช่วงเวลานั้น ในบรรดาเหตุผลของการอุทธรณ์ มีการเน้นย้ำถึงการขาดหลักฐานที่ชัดเจนเกี่ยวกับความเชื่อมโยงเชิงสาเหตุ และการที่นายจ้างไม่ทราบถึงความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับใยหิน
- การละเมิดมาตราของประมวลกฎหมายแพ่งที่เกี่ยวข้องกับความรับผิดทางแพ่ง
- การขาดหลักฐานที่ชัดเจนเกี่ยวกับการสัมผัสใยหินในช่วงเวลาที่ทำงานกับ Enel
- การขาดความผิดของนายจ้าง โดยพิจารณาจากบริบทของกฎหมายในยุคนั้น
การตอบสนองของศาลฎีกา
ศาลฎีกาได้ปฏิเสธคำอุทธรณ์ โดยยืนยันว่าความเชื่อมโยงเชิงสาเหตุได้รับการพิสูจน์อย่างเพียงพอแล้ว และความรับผิดของนายจ้างนั้นชัดเจน มีการเน้นย้ำว่า แม้ว่าใยหินจะสามารถใช้งานได้อย่างถูกกฎหมาย แต่ก็ไม่ได้ยกเว้นนายจ้างจากภาระหน้าที่ในการรับประกันความปลอดภัยของพนักงาน
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ศาลได้ยืนยันว่าความรู้ทางวิทยาศาสตร์ในยุคนั้นไม่สามารถให้เหตุผลในการขาดมาตรการป้องกันได้ และความประมาทของนายจ้างนั้นชัดเจน นอกจากนี้ คำตัดสินภายนอกในคดีคู่ขนานได้ยืนยันถึงความรับผิดของ Enel สำหรับโรคของคนงาน
สรุป
คำพิพากษา Cass. civ., Sez. III, n. 10578/2018 ถือเป็นจุดอ้างอิงที่สำคัญสำหรับข้อพิพาทในอนาคตที่เกี่ยวข้องกับค่าสินไหมทดแทนสำหรับความเสียหายที่ไม่ใช่ทรัพย์สิน อันเป็นผลมาจากโรคจากการทำงาน เน้นย้ำถึงความสำคัญของความรับผิดของนายจ้างในการรับประกันสภาพแวดล้อมการทำงานที่ปลอดภัย และในการรับทราบถึงสิทธิของครอบครัวเหยื่อของโรคจากการทำงาน
