Η Απόφαση υπ' αριθμ. 18837/2023: Εκκαθαριστής εταιρείας 'in house' και η ιδιότητα του υπευθύνου δημόσιας υπηρεσίας
Η πρόσφατη απόφαση υπ' αριθμ. 18837/2023, που εκδόθηκε από τον Άρειο Πάγο, αντιμετωπίζει ένα ζήτημα μεγάλης σημασίας στον τομέα του ποινικού δικαίου και της δημόσιας διοίκησης. Η απόφαση αυτή επικεντρώνεται στην ιδιότητα του υπευθύνου δημόσιας υπηρεσίας των εκκαθαριστών εταιρειών 'in house', διευκρινίζοντας τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την αναγνώριση αυτής της ιδιότητας. Η απόφαση, η οποία ανέτρεψε με παραπομπή την απόφαση του Δικαστηρίου Ελευθερίας του Παλέρμο, τονίζει τη σημασία του αντικειμενικού-λειτουργικού κριτηρίου στην ανάλυση των δραστηριοτήτων που ασκούνται από δημόσιους παράγοντες.
Το Πλαίσιο της Απόφασης
Το κεντρικό ζήτημα αφορά τη διάκριση μεταξύ δημόσιων και ιδιωτικών δραστηριοτήτων στο πλαίσιο της διαχείρισης εταιρειών 'in house'. Αυτές οι εταιρείες, που ελέγχονται από δημόσιους φορείς, ασκούν λειτουργίες δημοσίου συμφέροντος, αλλά η νομική τους δομή μπορεί να είναι ιδιωτικού δικαίου. Ο Άρειος Πάγος διευκρινίζει ότι, για να καθοριστεί εάν ένας εκκαθαριστής μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνος δημόσιας υπηρεσίας, δεν αρκεί ο καθολικός έλεγχος από τον Δήμο από τον οποίο προέρχεται. Είναι απαραίτητο να αξιολογηθεί η δραστηριότητα που πραγματικά ασκείται και το σχετικό νομικό καθεστώς.
- Δημόσιος και ιδιωτικός έλεγχος: η θεμελιώδης διάκριση
- Ο ρόλος του εκκαθαριστή και οι ευθύνες του
- Οι νομικές επιπτώσεις της αναγνώρισης της ιδιότητας
Η Μέγιστη της Απόφασης
Για τους σκοπούς της αναγνώρισης της ιδιότητας του υπευθύνου δημόσιας υπηρεσίας σε εκκαθαριστή εταιρείας "in house", δεν έχει σημασία εάν ο φορέας υπόκειται σε καθολικό έλεγχο από τον Δήμο από τον οποίο προέρχεται, αλλά πρέπει να αξιολογείται η δραστηριότητα που πραγματικά ασκείται από τον παράγοντα και το νομικό του καθεστώς, σύμφωνα με το αντικειμενικό-λειτουργικό κριτήριο των άρθρων 357 και 358 του ποινικού κώδικα, έτσι ώστε, όταν αυτή η δραστηριότητα ρυθμίζεται με ιδιωτικοοικονομική μορφή, η δημόσια ιδιότητα πρέπει να αποκλείεται.
Αυτή η μέγιστη υπογραμμίζει τη σημασία μιας εις βάθος ανάλυσης των δραστηριοτήτων που ασκούνται από τους εκκαθαριστές. Παρά τον έλεγχο που ασκείται από δημόσιους φορείς, εάν οι δραστηριότητες ρυθμίζονται σύμφωνα με ιδιωτικοοικονομικές λογικές, η ιδιότητα του δημόσιου λειτουργού δεν μπορεί να αναγνωριστεί αυτόματα. Αυτό συνεπάγεται μια αξιολόγηση κατά περίπτωση, βασιζόμενη σε αντικειμενικά και λειτουργικά κριτήρια.
Συμπεράσματα
Η απόφαση υπ' αριθμ. 18837/2023 αποτελεί ένα σημαντικό βήμα στην κατανόηση του ρόλου των εκκαθαριστών εταιρειών 'in house' και των νομικών τους ιδιοτήτων. Διευκρινίζει ότι, για την αναγνώριση της ιδιότητας του υπευθύνου δημόσιας υπηρεσίας, δεν αρκεί η ύπαρξη δημόσιου ελέγχου, αλλά είναι απαραίτητο να ληφθεί υπόψη η φύση της δραστηριότητας που ασκείται. Αυτή η απόφαση θα μπορούσε να έχει σημαντικές επιπτώσεις στις μελλοντικές νομικές αξιολογήσεις σχετικά με τις εταιρείες 'in house' και το προσωπικό τους, απαιτώντας μια πιο προσεκτική και στοχευμένη προσέγγιση στη διάκριση μεταξύ δημόσιων και ιδιωτικών δραστηριοτήτων.
