Medische aansprakelijkheid: analyse van de uitspraak Cass. civ., Sez. III, Ord. n. 14001 van 2024

De recente uitspraak van het Hof van Cassatie, Afdeling III Civiel, nr. 14001 van 20 mei 2024, biedt een belangrijke reflectie op de professionele aansprakelijkheid in de gezondheidszorg. In dit geval betwistte de eiser, A.A., een beslissing van het Hof van Beroep van Ancona die zijn vordering tot schadevergoeding voor schade als gevolg van een tandheelkundige ingreep had afgewezen. Het Hof benadrukte het belang van het bewijs van het causale verband tussen het handelen van de zorgverlener en de geleden schade, en stelde strenge criteria vast voor de beoordeling van medische aansprakelijkheid.

De juridische context van medische aansprakelijkheid

Medische aansprakelijkheid wordt geregeld door artikel 1218 van het Burgerlijk Wetboek, dat bepaalt dat de schuldenaar (in dit geval de arts of de zorginstelling) aansprakelijk is voor de niet-nakoming van contractuele verplichtingen. Het is echter aan de patiënt om het causale verband tussen het handelen van de arts en de geleden schade aan te tonen. Deze uitspraak herbevestigt de bewijslast die op de patiënt rust, een beginsel dat reeds is geconsolideerd door de rechtspraak.

• De patiënt moet het bestaan van een overeenkomst met de zorgverlener bewijzen.
• Hij moet de aanvang of verergering van de pathologie aantonen.
• Het is noodzakelijk om concrete bewijzen te leveren van het causale verband tussen de ingreep en de schade.

Het Hof oordeelde dat het ontbreken van bewijs van het causale verband leidt tot de onontvankelijkheid van de vordering tot schadevergoeding.

Analyse van de uitspraak en praktische implicaties

In de uitspraak benadrukten de rechters dat de eiser er niet in was geslaagd het causale verband tussen de ingreep en het verlies van tanden aan te tonen. Het Hof benadrukte dat het bewijs van de schade duidelijk moet zijn en niet gebaseerd op vermoedens. Bovendien werd benadrukt dat het gebruik van een plastic gebitsbeschermer geen schending van de regels van goede medische praktijk inhield, aangezien niet bewezen was dat dit de oorzaak was van het verlies van de tandelementen.

Deze beslissing heeft belangrijke praktische gevolgen voor patiënten die juridische stappen willen ondernemen tegen zorgverleners. Het is essentieel dat solide en gedocumenteerde bewijselementen, zoals medische rapporten en getuigenissen, worden verzameld die het causale verband kunnen aantonen.

Conclusies

De uitspraak nr. 14001 van 2024 van het Hof van Cassatie herbevestigt het beginsel dat bij medische aansprakelijkheid de patiënt de bewijslast draagt van niet alleen de geleden schade, maar ook van het causale verband met het handelen van de zorgverlener. Dit vereist een adequate voorbereiding en een nauwkeurige verzameling van bewijsmateriaal. Voor professionals in de juridische sector is het cruciaal om cliënten te assisteren bij de voorbereiding van robuuste documentatie ter ondersteuning van hun schadeclaims.