Catastrofale Schade en Liquidatie: Analyse van Cass. Civ. Arrest nr. 16592/2019

Het arrest van het Hof van Cassatie nr. 16592 van 20 juni 2019 biedt een belangrijke reflectie op de liquidatie van niet-materiële schade, in het bijzonder die van catastrofale aard. De beslissing valt binnen een complexe juridische context, waarin de vergoeding voor immateriële schade adequaat gepersonaliseerd moet worden, vooral in situaties van ernstig trauma en tijdelijk lijden, zoals bij verkeersongevallen die tot de dood leiden.

De Context van het Arrest

De zaak betrof een beroep ingesteld door de ouders van een jong slachtoffer van een verkeersongeval, die ernstige verwondingen had opgelopen en drie dagen van kwelling had doorstaan alvorens te overlijden. Aanvankelijk had het Hof van Beroep van Milaan de schade voor het lijden begroot op 1.000 euro, een bedrag dat door het Hof van Cassatie als onbeduidend werd beschouwd, waarop het arrest werd vernietigd.

Catastrofale schade is maximaal in omvang en intensiteit, zodanig dat het gezondheidsletsel zo hoog is dat het niet herstelbaar is en resulteert in de dood.

Principes voor de Liquidatie van Catastrofale Schade

In het onderhavige arrest heeft het Hof van Cassatie herhaald dat de liquidatie van catastrofale schade moet geschieden volgens billijke criteria die rekening houden met de ernst van het lijden en de specifieke situatie van het slachtoffer. In het bijzonder:

• De schade moet gepersonaliseerd worden, rekening houdend met het bewustzijn van het slachtoffer van zijn eigen toestand.
• Het is noodzakelijk om de traditionele tabelcriteria bij de berekening van biologische schade te overschrijden.
• De vergoeding voor immateriële schade moet de intensiteit van het geleden psychische lijden weerspiegelen.

In het specifieke geval heeft het Hof een vergoeding van 2.500 euro per dag van lijden vastgesteld, voor een totaal van 7.500 euro, een bedrag dat congruenter lijkt dan de eerdere liquidatie.

Conclusies

De uitspraak van het Hof van Cassatie nr. 16592/2019 vertegenwoordigt een belangrijke stap in de Italiaanse jurisprudentie met betrekking tot de liquidatie van catastrofale schade. Het benadrukt de noodzaak van een billijke en gepersonaliseerde beoordeling van psychisch lijden, en onderstreept het principe dat de liquidatie niet alleen de economische dimensie van de schade moet weerspiegelen, maar ook de ernst en intensiteit van de door het slachtoffer ervaren gebeurtenis. Het is daarom van fundamenteel belang dat juristen en professionals in de sector zich aan deze richtlijnen houden om een rechtvaardige vergoeding te garanderen in gevallen van catastrofale schade.