Καταστροφική Ζημία και Εκκαθάριση: Ανάλυση της Απόφασης Cass. Civ. n. 16592/2019
Η απόφαση του Αρείου Πάγου (Corte di Cassazione) υπ' αριθ. 16592 της 20ης Ιουνίου 2019 προσφέρει μια σημαντική προβληματισμό σχετικά με την εκκαθάριση των μη περιουσιακών ζημιών, ιδίως εκείνων καταστροφικού χαρακτήρα. Η απόφαση εντάσσεται σε ένα σύνθετο νομικό πλαίσιο, όπου η αποζημίωση για ζημίες ψυχικής οδύνης πρέπει να είναι επαρκώς εξατομικευμένη, ειδικά σε περιπτώσεις σοβαρού τραύματος και προσωρινής οδύνης, όπως σε τροχαία ατυχήματα που οδηγούν στον θάνατο.
Το Πλαίσιο της Απόφασης
Η υπόθεση αφορούσε προσφυγή των γονέων ενός νεαρού θύματος τροχαίου ατυχήματος, ο οποίος είχε υποστεί σοβαρούς τραυματισμούς και είχε υποφέρει τρεις ημέρες αγωνίας πριν τον θάνατό του. Αρχικά, το Εφετείο του Μιλάνου (Corte d'appello di Milano) είχε εκκαθαρίσει τη ζημία για την οδύνη στο ποσό των 1.000 ευρώ, ένα ποσό που θεωρήθηκε ευτελές από τον Άρειο Πάγο, ο οποίος ανέτρεψε την απόφαση αυτή.
Η καταστροφική ζημία είναι μέγιστη ως προς την έκταση και την έντασή της, τόσο που η βλάβη στην υγεία είναι τόσο υψηλή που δεν είναι δυνατή η ανάρρωση και καταλήγει στον θάνατο.
Αρχές Εκκαθάρισης της Καταστροφικής Ζημίας
Στην εν λόγω απόφαση, ο Άρειος Πάγος επανέλαβε ότι η εκκαθάριση της καταστροφικής ζημίας πρέπει να γίνεται σύμφωνα με δίκαια κριτήρια που λαμβάνουν υπόψη τη σοβαρότητα της οδύνης και την ειδική κατάσταση του θύματος. Συγκεκριμένα:
- Η ζημία πρέπει να είναι εξατομικευμένη, λαμβάνοντας υπόψη την αντίληψη του θύματος για την κατάστασή του.
- Είναι απαραίτητο να ξεπεραστούν τα παραδοσιακά κριτήρια των πινάκων στον υπολογισμό της βιολογικής ζημίας.
- Η αποζημίωση για ηθική βλάβη πρέπει να αντικατοπτρίζει την ένταση της ψυχικής οδύνης που υπέστη.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο Άρειος Πάγος όρισε αποζημίωση 2.500 ευρώ για κάθε ημέρα οδύνης, για συνολικό ποσό 7.500 ευρώ, ένα ποσό που φαίνεται πιο εύλογο σε σύγκριση με την προηγούμενη εκκαθάριση.
Συμπεράσματα
Η απόφαση του Αρείου Πάγου υπ' αριθ. 16592/2019 αποτελεί ένα σημαντικό ορόσημο στην ιταλική νομολογία σχετικά με την εκκαθάριση της καταστροφικής ζημίας. Τονίζει την ανάγκη για μια δίκαιη και εξατομικευμένη αξιολόγηση της ψυχικής οδύνης, υπογραμμίζοντας την αρχή ότι η εκκαθάριση πρέπει να αντικατοπτρίζει όχι μόνο την οικονομική διάσταση της ζημίας, αλλά και τη σοβαρότητα και την ένταση της εμπειρίας που βίωσε το θύμα. Είναι, επομένως, θεμελιώδες οι νομικοί και οι επαγγελματίες του κλάδου να τηρούν αυτές τις κατευθύνσεις για να διασφαλίσουν μια δίκαιη αποζημίωση σε περιπτώσεις καταστροφικής ζημίας.
