Ευθύνη Δημόσιας Διοίκησης και Παρεμβολές: Ανάλυση της Απόφασης Αρείου Πάγου αρ. 14209/2023
Η πρόσφατη απόφαση του Αρείου Πάγου, αρ. 14209/2023, αναζωπύρωσε τη συζήτηση σχετικά με την ευθύνη της Δημόσιας Διοίκησης (Δ.Δ.) αναφορικά με τις ανεκτές ηχητικές παρεμβολές. Συγκεκριμένα, η υπόθεση που εξετάστηκε αφορούσε το ζεύγος Α.Α. και Β.Β., οι οποίοι κατήγγειλαν τον Δήμο για την ενόχληση που προκλήθηκε από νυχτερινούς θορύβους, εγείροντας κρίσιμα ερωτήματα σχετικά με τη δικαιοδοσία και τα καθήκοντα της Δ.Δ. να διασφαλίζει τη δημόσια ησυχία.
Η Υπόθεση και η Απόφαση του Δικαστηρίου
Το ζεύγος Α.Α. και Β.Β. είχε ζητήσει την παρέμβαση του Δήμου για να σταματήσουν οι παρεμβολές θορύβου που προέρχονταν από θαμώνες εμπορικών καταστημάτων, υποστηρίζοντας ότι αυτές οι ενοχλήσεις παραβίαζαν το δικαίωμά τους στην υγεία και την ησυχία. Ωστόσο, το Εφετείο της Μπρέσια απέρριψε τα αιτήματά τους, κρίνοντας ότι η Δ.Δ. δεν ήταν υποχρεωμένη να παρέμβει χωρίς συγκεκριμένη νομική διάταξη που να επιβάλλει ενεργό έλεγχο στη δημόσια οδό.
Ο Άρειος Πάγος έκρινε ότι η ευθύνη της Δ.Δ. πρέπει να αξιολογείται και βάσει της αρχής του "neminem laedere" (να μην βλάπτεις κανέναν), με ιδιαίτερη αναφορά στην προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων των πολιτών.
Ο Άρειος Πάγος, κάνοντας δεκτό το ένδικο μέσο του ζεύγους, τόνισε ότι η Δ.Δ. οφείλει να τηρεί τους τεχνικούς κανόνες και τα πρότυπα επιμέλειας στη διαχείριση των δημόσιων αγαθών. Αυτό σημαίνει ότι, αντιμέτωποι με ανεκτές παρεμβολές, οι πολίτες έχουν το δικαίωμα να ζητούν όχι μόνο αποζημίωση για τις ζημίες, αλλά και την υιοθέτηση προληπτικών μέτρων.
Οι Συνέπειες της Απόφασης
Η απόφαση του Δικαστηρίου έχει σημαντικές συνέπειες για την ιταλική νομολογία. Συγκεκριμένα, διευκρινίζει ότι:
- Η δικαιοδοσία του κοινού δικαστή εκτείνεται και στις περιπτώσεις ευθύνης της Δ.Δ. για ανεκτές παρεμβολές.
- Η Δ.Δ. υποχρεούται να λαμβάνει συγκεκριμένα μέτρα για τη διασφάλιση της δημόσιας ησυχίας, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, όπως ο Νόμος αρ. 447/1995 περί ηχορύπανσης.
- Η συνταγματική αρχή της προστασίας της υγείας (άρθρο 32 του Συντάγματος) και της ιδιοκτησίας (άρθρο 42 του Συντάγματος) πρέπει να διασφαλίζεται και έναντι των ενεργειών της Δ.Δ.
Αυτή η απόφαση αποτελεί ένα σημαντικό βήμα προς μεγαλύτερη λογοδοσία της Δ.Δ. και αναγνώριση των δικαιωμάτων των πολιτών, ειδικά σε περιπτώσεις ηχητικής ενόχλησης. Το Δικαστήριο διευκρίνισε ότι δεν αρκεί η αναφορά σε ένα γενικό καθήκον διασφάλισης της δημόσιας ησυχίας, αλλά απαιτείται συγκεκριμένη και μετρήσιμη παρέμβαση.
Συμπεράσματα
Συμπερασματικά, η απόφαση αρ. 14209/2023 του Αρείου Πάγου αποτελεί ένα σημαντικό σημείο αναφοράς για τα δικαιώματα των πολιτών έναντι των ανεκτών παρεμβολών. Τονίζει ότι η ευθύνη της Δ.Δ. δεν μπορεί να αποφεύγεται και ότι οι πολίτες έχουν το δικαίωμα να αναμένουν αποτελεσματικά μέτρα για την προστασία της υγείας και του περιβάλλοντός τους. Αυτή η υπόθεση θα μπορούσε να αποτελέσει σημαντικό προηγούμενο για μελλοντικές παρόμοιες διαφορές, ενισχύοντας την αρχή ότι η Δ.Δ. πρέπει να ενεργεί προληπτικά για να διασφαλίζει την ποιότητα ζωής των πολιτών.
