Medische Aansprakelijkheid: Commentaar op Beschikking nr. 11137 van 2024 inzake Schadevergoeding

Recentelijk heeft het Hof van Cassatie Beschikking nr. 11137 van 24 april 2024 uitgevaardigd, die belangrijke verduidelijkingen biedt op het gebied van medische aansprakelijkheid. Deze uitspraak behandelt het delicate onderwerp van schadevergoeding bij verkeerde medische behandeling, met name wanneer het letsel dat de patiënt heeft opgelopen, kan worden hersteld door een latere chirurgische ingreep. De beslissing is cruciaal om te begrijpen hoe de geldende wetgeving, met name artikel 1227, lid 2, van het Burgerlijk Wetboek (c.c.), van toepassing is in de context van de aansprakelijkheid van zorgprofessionals.

De Juridische Context

Volgens de Italiaanse wetgeving wordt medische aansprakelijkheid geregeld door een reeks normen die gericht zijn op de bescherming van de patiënt bij schade als gevolg van professionele fouten. Artikel 1227, lid 2, c.c. bepaalt dat de benadeelde de verergering van de schade moet voorkomen. In Beschikking nr. 11137 heeft het Hof echter de toepasselijkheid van deze norm uitgesloten wanneer de schade kan worden gecorrigeerd door een latere ingreep. Dit aspect is van fundamenteel belang, aangezien het een reflectie vereist op de plicht tot schadebeperking en op de objectieve goede trouw.

De Kern van de Uitspraak

In het algemeen. Op het gebied van medische aansprakelijkheid is, in het geval dat het letsel, voortvloeiend uit een verkeerde behandeling, kan worden hersteld met een latere chirurgische ingreep, de norm van artikel 1227, lid 2, c.c. niet van toepassing, omdat dit de benadeelde een plicht zou opleggen die verder gaat dan die van het voorkomen van schadeverergering, waarvan de grondslag ligt in het beginsel van objectieve goede trouw, specifiek in de norm van bescherming van het nut van de wederpartij, binnen de grenzen van het eigen persoonlijke of economische offer. (Ter toepassing van het beginsel heeft het Hof van Cassatie de uitspraak die de vordering van de schadeveroorzaker tot schadevergoeding in de mate die overeenkomt met de waarde van de mindere biologische schade die zou zijn overgebleven na chirurgische ingrepen die de gevolgen van de verkeerde uitvoering van een borst- en buikoperatie gedeeltelijk zouden hebben hersteld, vermeerderd met de kosten van deze ingrepen, ongegrond verklaarde, niet gecensureerd geacht).

Deze kern verduidelijkt het principe dat de patiënt niet verplicht is zich te onderwerpen aan verdere ingrepen om schadeverergering te voorkomen, waarmee een belangrijk juridisch precedent wordt geschapen. Het Hof heeft benadrukt dat het opleggen van een dergelijke verplichting aan de benadeelde een schending zou zijn van het beginsel van objectieve goede trouw, dat ook het nut van de wederpartij zou moeten beschermen.

Impact en Slotoverwegingen

De gevolgen van deze uitspraak zijn relevant voor zowel patiënten als zorgprofessionals. Enerzijds kunnen patiënten zich beter beschermd voelen in geval van medische fouten, wetende dat zij niet verplicht zijn verdere ingrepen te ondergaan om compensatie te verkrijgen. Anderzijds moeten zorgprofessionals zich ervan bewust zijn dat hun verantwoordelijkheid niet beperkt is tot het verlenen van de dienst, maar ook rekening moet houden met de langetermijngevolgen van hun handelen.

Concluderend vertegenwoordigt Beschikking nr. 11137 van 2024 een belangrijke stap naar een grotere bescherming van patiënten en verduidelijkt het belangrijke aspecten van medische aansprakelijkheid. Het is essentieel dat de betrokkenen in de gezondheidszorg het belang van deze uitspraak en de implicaties ervan in de dagelijkse beroepsuitoefening begrijpen.