Ιατρική Ευθύνη: Σχολιασμός της Διάταξης υπ' αριθμ. 11137/2024 σχετικά με την Εκτίμηση της Ζημίας
Πρόσφατα, ο Άρειος Πάγος εξέδωσε τη Διάταξη υπ' αριθμ. 11137 της 24ης Απριλίου 2024, η οποία παρέχει σημαντικές διευκρινίσεις σχετικά με την ιατρική ευθύνη. Η απόφαση αυτή αντιμετωπίζει το ευαίσθητο θέμα της εκτίμησης της ζημίας σε περίπτωση λανθασμένης ιατρικής περίθαλψης, ιδίως όταν η βλάβη που υπέστη ο ασθενής μπορεί να διορθωθεί με μεταγενέστερη χειρουργική επέμβαση. Η απόφαση αποδεικνύεται κρίσιμη για την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο η ισχύουσα νομοθεσία, και ιδίως το άρθρο 1227, παράγραφος 2, του Αστικού Κώδικα, εφαρμόζεται στο πλαίσιο της ευθύνης των επαγγελματιών υγείας.
Το Νομικό Πλαίσιο
Σύμφωνα με την ιταλική νομοθεσία, η ιατρική ευθύνη διέπεται από ένα σύνολο κανόνων που αποσκοπούν στην προστασία του ασθενούς σε περίπτωση ζημιών που προκύπτουν από επαγγελματικά λάθη. Το άρθρο 1227, παράγραφος 2, του Αστικού Κώδικα προβλέπει ότι ο ζημιωθείς οφείλει να αποφεύγει την επιδείνωση της ζημίας. Ωστόσο, στη Διάταξη υπ' αριθμ. 11137, ο Άρειος Πάγος απέκλεισε την εφαρμογή του εν λόγω κανόνα όταν η ζημία μπορεί να διορθωθεί με μεταγενέστερη επέμβαση. Αυτή η πτυχή είναι θεμελιώδης, καθώς επιβάλλει προβληματισμό σχετικά με το καθήκον ελαχιστοποίησης της ζημίας και την αντικειμενική καλή πίστη.
Η Μέγιστη της Απόφασης
Γενικά. Σχετικά με την ιατρική ευθύνη, στην περίπτωση που η βλάβη, που προκύπτει από λανθασμένη θεραπεία, μπορεί να διορθωθεί με μεταγενέστερη χειρουργική επέμβαση, δεν εφαρμόζεται ο κανόνας του άρθρου 1227, παράγραφος 2, του Αστικού Κώδικα, διότι με αυτόν τον τρόπο θα επιβαλλόταν στον ζημιωθέντα ένα καθήκον που υπερβαίνει αυτό της αποφυγής της επιδείνωσης της ζημίας, η βάση του οποίου έγκειται στην αρχή της αντικειμενικής καλής πίστης, ειδικότερα στην αρχή της διαφύλαξης του συμφέροντος του αντισυμβαλλομένου, εντός των ορίων της προσωπικής ή οικονομικής θυσίας του. (Κατ' εφαρμογή της αρχής, ο Άρειος Πάγος έκρινε αψεγάδιαστη την απόφαση που απέρριψε την αξίωση του ζημιωτή για εκτίμηση της ζημίας στο ποσό που αντιστοιχεί στην αξία της μικρότερης βιολογικής ζημίας που θα υπολειπόταν μετά από χειρουργικές επεμβάσεις ικανές να διορθώσουν μερικώς τα κατάλοιπα λανθασμένης εκτέλεσης χειρουργικής επέμβασης στο στήθος και την κοιλιά, αθροιζόμενη με το κόστος αυτών των επεμβάσεων).
Αυτή η μέγιστη διευκρινίζει την αρχή σύμφωνα με την οποία ο ασθενής δεν υποχρεούται να υποβληθεί σε περαιτέρω επεμβάσεις για να αποφύγει την επιδείνωση της ζημίας, θέτοντας έτσι ένα σημαντικό νομικό προηγούμενο. Ο Άρειος Πάγος τόνισε ότι η επιβολή τέτοιας υποχρέωσης στον ζημιωθέντα θα συνιστούσε παραβίαση της αρχής της αντικειμενικής καλής πίστης, η οποία θα πρέπει να προστατεύει και το συμφέρον του αντισυμβαλλομένου.
Επιπτώσεις και Τελικές Παρατηρήσεις
Οι συνέπειες αυτής της απόφασης είναι σημαντικές τόσο για τους ασθενείς όσο και για τους επαγγελματίες υγείας. Από τη μία πλευρά, οι ασθενείς μπορούν να αισθάνονται πιο προστατευμένοι σε περίπτωση ιατρικών λαθών, γνωρίζοντας ότι δεν υποχρεούνται να υποβληθούν σε περαιτέρω επεμβάσεις για να λάβουν αποζημίωση. Από την άλλη πλευρά, οι επαγγελματίες υγείας πρέπει να γνωρίζουν ότι η ευθύνη τους δεν περιορίζεται στην παροχή της υπηρεσίας, αλλά πρέπει επίσης να λαμβάνει υπόψη τις μακροπρόθεσμες συνέπειες των πράξεών τους.
Συμπερασματικά, η Διάταξη υπ' αριθμ. 11137 του 2024 αποτελεί ένα σημαντικό βήμα προς την ενίσχυση της προστασίας των ασθενών και διευκρινίζει σημαντικές πτυχές της ιατρικής ευθύνης. Είναι θεμελιώδες οι εμπλεκόμενοι στον τομέα της υγείας να κατανοήσουν τη σημασία αυτής της απόφασης και τις επιπτώσεις της στην καθημερινή άσκηση του επαγγέλματος.
