Δικαιοδοσία του Τακτικού Δικαστή σε Διαφορές μεταξύ Δημοσίων Φορέων: Ανάλυση της Διάταξης υπ' αριθμ. 15911/2024
Η πρόσφατη Διάταξη υπ' αριθμ. 15911 της 6ης Ιουνίου 2024 προσφέρει μια σημαντική προβληματισμό σχετικά με τη δικαιοδοσία στο δημόσιο τομέα, καθορίζοντας σαφώς ότι οι διαφορές μεταξύ δημοσίων φορέων σχετικά με την παράδοση ακινήτων που έχουν παραχωρηθεί με σύμβαση δανεισμού (comodato) πρέπει να εκδικάζονται από το τακτικό δικαστή. Αυτή η απόφαση, που εκδόθηκε από τον Πρόεδρο D'Ascola Pasquale και τον εισηγητή Giusti Alberto, τονίζει τον συμβατικό χαρακτήρα της σχέσης δανεισμού, αποσυνδέοντάς την από διοικητικές πράξεις παραχώρησης.
Το Νομικό και Νομολογιακό Πλαίσιο
Το νομικό ζήτημα που τέθηκε από τη διάταξη εντάσσεται στο πλαίσιο των σχέσεων μεταξύ δημοσίων φορέων, οι οποίοι συχνά διαχειρίζονται ακίνητα με παρόμοιο τρόπο όπως ιδιώτες. Η ιταλική νομολογία έχει επανειλημμένα αντιμετωπίσει αυτό το θέμα, τονίζοντας πώς ο δανεισμός, που ρυθμίζεται από το Αστικό Κώδικα στο άρθρο 1803, αποτελεί μια ισότιμη σύμβαση, ανεξάρτητα από τη φύση των εμπλεκόμενων φορέων.
- Νόμος 20 Μαρτίου 1865, αριθ. 2248, άρθρο 2
- Νόμος 6 Δεκεμβρίου 1971, αριθ. 1034, άρθρο 5
- Αστικός Κώδικας, άρθρο 1803
Η Αρχή της Τακτικής Δικαιοδοσίας
Διαφορά μεταξύ δημοσίων φορέων - Αίτημα παράδοσης ακινήτου που έχει παραχωρηθεί με σύμβαση δανεισμού - Σχέση παραχώρησης - Δυνατότητα διαμόρφωσης - Αποκλεισμός - Συνέπειες - Δικαιοδοσία του τακτικού δικαστή - Εκχώρηση - Φύση των συμβαλλομένων - Ασημαντότητα - Περίπτωση. Η διαφορά που αφορά το αίτημα παράδοσης ακινήτου, το οποίο ανήκει στην διαθέσιμη περιουσία ενός δημοσίου φορέα και έχει παραχωρηθεί με σύμβαση δανεισμού σε άλλο δημόσιο φορέα, εκχωρείται στη δικαιοδοσία του τακτικού δικαστή, διότι πηγάζει από μια ισότιμη συμβατική σχέση, όχι από διοικητική πράξη παραχώρησης του ακινήτου, και η νομική φύση των συμβαλλομένων είναι αδιάφορη. (Αρχή που διατυπώθηκε σε σχέση με την αίτηση λύσης της σύμβασης δανεισμού και την καταδίκη σε παράδοση του ακινήτου, που υποβλήθηκε από τον ιδιοκτήτη Εθνικό Οργανισμό για την Κυτταρίνη και το Χαρτί κατά του μισθωτή Υπουργείου Πανεπιστημίων και Έρευνας).
Αυτή η νομική μέγιστη τονίζει πώς η δικαιοδοσία του τακτικού δικαστή είναι σχετική σε περιπτώσεις διαφορών που προκύπτουν από συμβάσεις δανεισμού. Η σημασία αυτής της αρχής έγκειται στο γεγονός ότι ο συμβατικός χαρακτήρας της σχέσης μεταξύ των μερών δεν πρέπει να συγχέεται με τον δημόσιο χαρακτήρα των εμπλεκόμενων φορέων.
Συμπεράσματα
Η Διάταξη υπ' αριθμ. 15911/2024 αντιπροσωπεύει ένα σημαντικό βήμα στην αποσαφήνιση της δικαιοδοσίας σε θέματα δανεισμού μεταξύ δημοσίων φορέων. Επαναβεβαιώνει την κεντρική θέση της σύμβασης και την εφαρμογή της ακόμη και στο πλαίσιο των σχέσεων μεταξύ δημοσίων φορέων. Η απόφαση για την εκχώρηση της διαφοράς στον τακτικό δικαστή προσφέρει μεγαλύτερη νομική βεβαιότητα και προστασία των δικαιωμάτων των εμπλεκομένων μερών, διασφαλίζοντας μια ισότιμη και συμβατική προσέγγιση που αντικατοπτρίζει τις θεμελιώδεις αρχές του αστικού δικαίου.
