De uitspraak nr. 22688 van 2023: Passieve uitlevering en herstel voor onrechtmatige detentie

De recente uitspraak nr. 22688 van 14 maart 2023, gedeponeerd op 25 mei 2023, biedt belangrijke inzichten op juridisch gebied, met name met betrekking tot de procedures voor passieve uitlevering en het recht op herstel voor onrechtmatige detentie. Het Hof van Cassatie benadrukt in zijn uitspraak de noodzaak om de belemmerende gedragingen van de uit te leveren persoon nauwkeurig vast te stellen, en verduidelijkt zo de relatie tussen opzet, grove schuld en het vluchtrisico.

De context van de uitspraak

In het onderhavige geval betrof het een procedure voor passieve uitlevering, die eindigde met de afwijzing van het verzoek. Het Hof behandelde de kwestie van herstel voor onrechtmatige detentie en stelde vast dat het belemmerende gedrag van de uit te leveren persoon moet worden beoordeeld op basis van het vluchtrisico, zowel wanneer de voorlopige hechtenis voorlopig was bevolen, als wanneer de maatregel na het uitleveringsverzoek werd gehandhaafd.

• Relevantie van opzet of grove schuld bij de vaststelling van belemmerende gedragingen.
• Onderscheid tussen voorlopige en definitieve voorlopige hechtenis.
• Juridische implicaties voor het herstel van onrechtmatige detentie.

Het geformuleerde rechtsbeginsel

Passieve uitlevering - Belemmerend gedrag - Opzet of grove schuld van de uit te leveren persoon - Vaststelling - Vluchtrisico - Relevantie. Wat betreft herstel voor onrechtmatige detentie, waarbij het ontnemen van persoonlijke vrijheid is ondergaan in het kader van een passieve uitleveringsprocedure die eindigde met de afwijzing van het verzoek, moet het opzettelijke of ernstig nalatige belemmerende gedrag van de uit te leveren persoon, voor de erkenning van het recht, worden vastgesteld met betrekking tot het vluchtrisico, zowel wanneer de dwangmaatregel voorlopig was toegepast krachtens de artikelen 715 en 716 van het Wetboek van Strafvordering, als wanneer deze, als voortzetting van de beperking, na het uitleveringsverzoek was bevolen krachtens artikel 714 van het Wetboek van Strafvordering.

Dit rechtsbeginsel stelt dat, om een schadevergoeding voor onrechtmatige detentie te verkrijgen, de uit te leveren persoon moet aantonen dat zijn gedrag geen vluchtrisico vormde en dat hij niet opzettelijk of met grove schuld heeft gehandeld. Dit onderscheid is van fundamenteel belang, aangezien opzet of grove schuld de uitkomst van de procedure tot erkenning van het recht op herstel kan beïnvloeden.

Conclusies

De uitspraak nr. 22688 van 2023 vertegenwoordigt een belangrijke stap in het juridische traject met betrekking tot passieve uitlevering en herstel voor onrechtmatige detentie. Het verduidelijkt dat het essentieel is om de belemmerende gedragingen van de uit te leveren persoon in relatie tot het vluchtrisico vast te stellen, en benadrukt het belang van een zorgvuldige en strenge beoordeling. Deze beslissing biedt niet alleen een duidelijk regelgevend kader, maar roept ook belangrijke vragen op voor juridische professionals, en nodigt hen uit om na te denken over de implicaties van het gedrag van de uit te leveren persoon in complexe contexten zoals die van uitlevering.