Σχολιασμός της Διάταξης υπ' αριθμ. 9657/2024: Αναγκαστική είσπραξη επιδοτούμενων πιστώσεων
Η πρόσφατη Διάταξη υπ' αριθμ. 9657 της 10ης Απριλίου 2024, που εκδόθηκε από τον Άρειο Πάγο, προσφέρει μια σημαντική ερμηνεία σχετικά με τις δημόσιες παρεμβάσεις στήριξης και τη δυνατότητα ανάκτησης πιστώσεων από τον διαχειριστή του Ταμείου Εγγύησης για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Η απόφαση θίγει κρίσιμα θέματα, όπως η περιουσιακή ευθύνη και το δικαίωμα υποκατάστασης του διαχειριστή του Ταμείου, σκιαγραφώντας ένα ρυθμιστικό πλαίσιο που μπορεί να έχει σημαντικές επιπτώσεις για τα εμπλεκόμενα μέρη.
Το δικαίωμα επιστροφής δημοσίου χαρακτήρα
Σύμφωνα με τη διάταξη, ο διαχειριστής του Ταμείου Εγγύησης, αφού ικανοποιήσει τον χρηματοδότη, αποκτά ένα προνομιακό δικαίωμα επιστροφής δημοσίου χαρακτήρα. Αυτό το δικαίωμα δεν αποσκοπεί πλέον στην ανάκτηση της κοινής πιστωτικής απαίτησης που προκύπτει από την αρχική χρηματοδότηση, αλλά εστιάζει στην επαναγορά των δημόσιων πόρων που προορίζονται για το Ταμείο. Αυτό σημαίνει ότι ο διαχειριστής μπορεί να προβεί σε αναγκαστικές ενέργειες είσπραξης ακόμη και εναντίον τρίτων παρόχων εγγυήσεων.
Παρεμβάσεις δημόσιας στήριξης που χορηγούνται υπό μορφή χορήγησης δημόσιας εγγύησης - Πίστωση του διαχειριστή του Ταμείου που ικανοποίησε τον χρηματοδότη - Άρθρο 8-bis του ν.δ. 3/2015, όπως κυρώθηκε με τον ν. 33/2015 - Διαδικασία αναγκαστικής είσπραξης - Εφαρμογή έναντι τρίτων παρόχων εγγυήσεων - Συνδρομή - Θεμελίωση. Όσον αφορά τις παρεμβάσεις δημόσιας στήριξης που χορηγούνται υπό μορφή χορήγησης δημόσιας εγγύησης, στον διαχειριστή του Ταμείου Εγγύησης για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, βάσει του ν. 662/1996, ο οποίος ικανοποίησε τον χρηματοδότη, υποκαθιστάμενος σε αυτόν, γεννάται ένα προνομιακό δικαίωμα επιστροφής δημοσίου χαρακτήρα, που δεν αποσκοπεί πλέον στην ανάκτηση της κοινής πιστωτικής απαίτησης που προέκυψε από την αρχική χρηματοδότηση, αλλά στοχεύει στην επαναφορά δημόσιων πόρων στη διάθεση του Ταμείου, με συνέπεια να εφαρμόζεται σε αυτό η διαδικασία αναγκαστικής είσπραξης των λεγόμενων επιδοτούμενων πιστώσεων, βάσει του άρθρου 17 του π.δ. 146/1999, ακόμη και έναντι τρίτων παρόχων εγγυήσεων, σύμφωνα με το άρθρο 8-bis, παράγραφος 3, του ν.δ. 3/2015, όπως κυρώθηκε με τροποποιήσεις από τον ν. 33/2015, ακόμη και αν η πίστωση προέκυψε πριν από την έναρξη ισχύος του νόμου, δεδομένου ότι η εν λόγω διάταξη δεν είναι αυθεντικής ερμηνείας, ούτε καινοτόμος, αλλά απλώς επαναλαμβάνει και επιβεβαιώνει το ήδη ισχύον καθεστώς.
Συνέπειες για τους τρίτους παρόχους εγγυήσεων
Η διάταξη διευκρινίζει ότι η δυνατότητα άσκησης αναγκαστικής είσπραξης επεκτείνεται και στους τρίτους παρόχους εγγυήσεων. Αυτό είναι ένα κρίσιμο σημείο, καθώς σημαίνει ότι ακόμη και όσοι παρείχαν εγγυήσεις υπέρ μιας επιδοτούμενης χρηματοδότησης μπορούν να υποβληθούν στις ίδιες διαδικασίες ανάκτησης πιστώσεων. Οι συνέπειες αυτής της ερμηνείας μπορεί να είναι σημαντικές, ιδίως για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που έχουν επωφεληθεί από αυτές τις εγγυήσεις στο πλαίσιο δημόσιων χρηματοδοτήσεων.
- Αναγκαστική είσπραξη εφαρμόζεται και σε προηγούμενες πιστώσεις.
- Δικαίωμα υποκατάστασης του διαχειριστή του Ταμείου σε περίπτωση ικανοποίησης του χρηματοδότη.
- Πιθανή αρνητική επίπτωση στα οικονομικά των τρίτων παρόχων εγγυήσεων.
Συμπεράσματα
Συνοπτικά, η Διάταξη υπ' αριθμ. 9657/2024 αναδεικνύει μια θεμελιώδη πτυχή του δικαίου, παρέχοντας στις αρμόδιες αρχές την ικανότητα να ανακτήσουν δημόσιους πόρους μέσω διαδικασιών αναγκαστικής είσπραξης. Αυτό όχι μόνο διευκρινίζει τα δικαιώματα του διαχειριστή του Ταμείου Εγγύησης, αλλά τονίζει επίσης τις ευθύνες των τρίτων παρόχων εγγυήσεων, δημιουργώντας ένα ρυθμιστικό πλαίσιο που θα μπορούσε να επηρεάσει τις μελλοντικές επιλογές των οικονομικών φορέων. Για όσους δραστηριοποιούνται στον τομέα, είναι απαραίτητο να παραμένουν ενημερωμένοι για αυτές τις δυναμικές, προκειμένου να αποφεύγουν εκπλήξεις και να διαχειρίζονται επαρκώς τους κινδύνους που σχετίζονται με τις επιδοτούμενες χρηματοδοτήσεις.
