Σχολιασμός της Διάταξης υπ' αριθμ. 22108 της 05/08/2024: Προσφυγή και Υποθήκη στο Φορολογικό Δίκαιο
Η Διάταξη υπ' αριθμ. 22108 της 5ης Αυγούστου 2024 του Αρείου Πάγου προσφέρει σημαντικές διευκρινίσεις σε θέματα φορολογικού δικαίου, ιδίως όσον αφορά την εγγραφή υποθήκης και τη δυνατότητα προσφυγής. Το Δικαστήριο έκρινε ότι η εγγραφή υποθήκης, η οποία ακολουθεί μια σειρά προπαρασκευαστικών πράξεων που έχουν καταστεί οριστικές λόγω μη προσφυγής, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί για ελαττώματα που προκύπτουν από αυτές τις πράξεις, αλλά μόνο για δικά της ελαττώματα. Αυτή η απόφαση είναι κρίσιμη για την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο οι φορολογούμενοι μπορούν να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους στη φορολογική διαδικασία.
Η Αρχή του "Solve et Repete"
Μια κεντρική πτυχή της απόφασης είναι η αρχή του "solve et repete", η οποία συνεπάγεται ότι ο φορολογούμενος πρέπει πρώτα να πληρώσει τον φόρο πριν μπορέσει να αμφισβητήσει την πράξη επιβολής φόρου. Το Δικαστήριο τόνισε ότι η εγγραφή υποθήκης δεν αποτελεί νέα πράξη επιβολής φόρου, επομένως τα ελαττώματα που προκύπτουν από προηγούμενες πράξεις δεν μπορούν να προβληθούν σε αυτό το στάδιο. Αυτό σημαίνει ότι όσοι δεν προσέβαλαν τις ειδοποιήσεις πληρωμής ή τις ειδοποιήσεις εγγραφής υποθήκης δεν μπορούν να αναφερθούν σε αυτές τις πράξεις κατά την αμφισβήτηση της εγγραφής υποθήκης.
SOLVE ET REPETE - ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ (ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΜΕΤΑ ΤΗ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΤΟΥ 1972) - ΓΕΝΙΚΑ Εγγραφή υποθήκης - Προσφυγή - Πλειονότητα προπαρασκευαστικών πράξεων που έχουν καταστεί οριστικές - Δυνατότητα προβολής ελαττωμάτων που προκύπτουν - Όρια - Περίπτωση. Σχετικά με το φορολογικό δίκαιο, η εγγραφή υποθήκης που ακολουθεί μια σειρά προπαρασκευαστικών πράξεων που έχουν καταστεί οριστικές λόγω μη προσφυγής, μη συνιστώντας νέα και αυτόνομη πράξη επιβολής φόρου, είναι ελέγξιμη ενώπιον του δικαστηρίου, σύμφωνα με το άρθρο 19, παράγραφος 3, του νομοθετικού διατάγματος υπ' αριθμ. 546 του 1992, μόνο για δικά της ελαττώματα και όχι για ελαττώματα που σχετίζονται με προηγούμενες πράξεις, τα οποία έπρεπε να προβληθούν με την προσφυγή τους. (Στην εν λόγω περίπτωση, ο Άρειος Πάγος ανέτρεψε την προσβαλλόμενη απόφαση, σύμφωνα με την οποία η μη προσφυγή στις ειδοποιήσεις πληρωμής, τις ειδοποιήσεις και την προειδοποίηση εγγραφής υποθήκης δεν εμπόδιζε τον φορολογούμενο να ισχυριστεί, με την προσφυγή κατά της μεταγενέστερης εγγραφής υποθήκης, την παραγραφή του χρέους, αν και είχε ήδη λήξει πριν από την κοινοποίηση των μη προσβληθεισών ειδοποιήσεων).
Συνέπειες για τους Φορολογούμενους
Οι συνέπειες αυτής της διάταξης είναι σημαντικές για τους φορολογούμενους. Διευκρινίζει ότι η μη προσφυγή σε προηγούμενες φορολογικές πράξεις αποκλείει στην πραγματικότητα τη δυνατότητα αμφισβήτησης μιας μεταγενέστερης εγγραφής υποθήκης. Αυτό οδηγεί σε μεγαλύτερη ευθύνη του φορολογούμενου, ο οποίος πρέπει να δώσει προσοχή σε όλες τις κοινοποιηθείσες πράξεις και να ενεργήσει άμεσα για να αποφύγει την απώλεια δικαιωμάτων. Επιπλέον, η απόφαση του Αρείου Πάγου επαναβεβαιώνει τη σημασία της κατάλληλης νομικής συμβουλής για την επιτυχή πλοήγηση στο πολύπλοκο ιταλικό φορολογικό σύστημα.
Συμπεράσματα
Συμπερασματικά, η Διάταξη υπ' αριθμ. 22108 του 2024 αποτελεί ένα σημαντικό βήμα στην ιταλική φορολογική νομολογία. Καθορίζει σαφώς τα όρια του ελέγχου της εγγραφής υποθήκης και τονίζει τη σημασία της έγκαιρης προσφυγής στις φορολογικές πράξεις. Οι φορολογούμενοι πρέπει να γνωρίζουν αυτές τις δυναμικές για να προστατεύσουν τα δικαιώματα και τα συμφέροντά τους. Η προσφυγή σε έμπειρους επαγγελματίες είναι απαραίτητη για την επιτυχή αντιμετώπιση του φορολογικού δικαίου.
