Arrestatiebevel nr. 19949 van 2023: Diefstal of verduistering bij inbeslagname van onroerend goed?

Arrestatiebevel nr. 19949 van 21 maart 2023 van het Hof van Cassatie roept belangrijke vragen op met betrekking tot de strafrechtelijke verantwoordelijkheid van de eigenaar van een in beslag genomen onroerend goed met betrekking tot de verwijdering van goederen daaruit. In het bijzonder heeft het Hof bepaald dat de verwijdering van inrichtingselementen, zoals deuren en kozijnen, door de eigenaar van een onroerend goed dat het voorwerp is van inbeslagname, diefstal oplevert en geen verduistering. Maar wat betekent deze beslissing concreet en wat zijn de implicaties voor de betrokkenen?

De normatieve en juridische context

Het Hof heeft, bij het uitspreken van het arrest over de kwestie, verwezen naar artikel 624 van het Wetboek van Strafrecht, dat diefstal definieert als de verwijdering van goederen van een ander. Het bijzondere van het onderhavige geval is dat de eigenaar van een in beslag genomen onroerend goed niet de vrijheid heeft om over de daarin aanwezige goederen te beschikken. Bijgevolg is zijn gedrag strafrechtelijk relevant, aangezien het gebruiks- en beschikkingsrecht ontbreekt, waardoor ruimte ontstaat voor verantwoordelijkheid voor diefstal.

Verwijdering van inrichtingselementen door de eigenaar van een in beslag genomen onroerend goed - Verantwoordelijkheid voor diefstal - Bestaan - Redenen. De gedraging van het verwijderen van deuren, kozijnen en andere architectonische elementen, uitgevoerd door de eigenaar van een onroerend goed dat het voorwerp is van een definitief inbeslagnamebesluit, levert de misdaad van diefstal op, en niet die van verduistering, aangezien de genoemde persoon niet het recht heeft om over het goed te beschikken en het te gebruiken op een autonome manier, buiten de toezichts- en controlebevoegdheden van de entiteit die de heerschappij over het goed uitoefent.

De verschillen tussen diefstal en verduistering

Het is essentieel om de verschillen tussen diefstal en verduistering te begrijpen om het arrest correct te kaderen. Hier zijn enkele belangrijke punten:

• Diefstal: impliceert de verwijdering van een goed van een ander met de intentie om de rechtmatige eigenaar ervan te beroven.
• Verduistering: vindt plaats wanneer een persoon zich toe-eigent een goed van een ander waarvan hij het bezit heeft, maar niet de eigendom.
• Inbeslagname: het in beslag genomen goed is niet langer beschikbaar voor de eigenaar, die het recht om erover te beschikken verliest.

Het Hof heeft verduidelijkt dat, in geval van inbeslagname, de eigenaar geen beschikkingsbevoegdheid heeft over de goederen, waardoor zijn gedrag van verwijdering strafrechtelijk relevant is als diefstal.

Conclusies

Arrestatiebevel nr. 19949 van 2023 vertegenwoordigt een belangrijke stap in de interpretatie van de strafwetgeving met betrekking tot vermogensdelicten. Het benadrukt het belang van naleving van inbeslagnamebesluiten en verduidelijkt dat de eigenaar van een in beslag genomen goed niet kan handelen alsof hij nog steeds de rechtmatige eigenaar is. Deze beslissing biedt niet alleen meer rechtszekerheid, maar dient ook om de integriteit van inbeslagnameprocedures te bewaren, ter bescherming van de rechten van de entiteiten die belast zijn met het toezicht op in beslag genomen goederen. In een voortdurend evoluerende juridische context is het voor juridische professionals van cruciaal belang om rekening te houden met dergelijke ontwikkelingen om correcte bijstand aan hun cliënten te garanderen.