Commentaar op arrest nr. 53/2023 van het Hof van Beroep van Rome: frauduleus faillissement en verantwoordelijkheid van de vereffenaar

Arrest nr. 53 van 15 februari 2023 van het Hof van Beroep van Rome vertegenwoordigt een belangrijke interventie op het gebied van frauduleus faillissement, waarbij de verantwoordelijkheden van de vereffenaar van een bedrijf in moeilijkheden worden uitgediept. Het Hof heeft verschillende aspecten onderzocht met betrekking tot het boekhoudkundig beheer van het bedrijf, waarbij de verschillen tussen de feiten van eenvoudig en frauduleus faillissement worden benadrukt.

De illegale gedragingen van de vereffenaar

Het Hof heeft de verantwoordelijkheid van R.G., vereffenaar van de vennootschap L. srl, bevestigd voor het veroorzaken van een financiële ineenstorting door middel van illegale gedragingen. In het bijzonder werd de vereffenaar beschuldigd van het doen van preferentiële betalingen aan een schuldeiser, in strijd met de bepalingen van de faillissementswet. Het misdrijf van preferentieel faillissement werd vastgesteld omdat de betaling van € 31.355,87 aan een voormalige werknemer ten nadele van de andere schuldeisers geschiedde.

Eenvoudig faillissement en frauduleus documentair faillissement onderscheiden zich door de verschillende aard van het subjectieve element.

Onderscheid tussen eenvoudig en frauduleus faillissement

Een cruciaal element van de beslissing is het onderscheid tussen eenvoudig faillissement en frauduleus faillissement. Het Hof benadrukte dat voor de configuratie van frauduleus faillissement de dolus malus (opzet) om de reconstructie van het maatschappelijk vermogen te belemmeren, moet worden aangetoond. In dit specifieke geval oordeelde het Hof dat het bewustzijn van de vereffenaar met betrekking tot de boekhoudkundige onregelmatigheden niet was bewezen, wat leidde tot de herkwalificatie van de aanklacht van frauduleus faillissement naar eenvoudig faillissement.

Implicaties van het arrest

Het arrest behandelde ook het onderwerp verjaring. Het Hof verklaarde dat de hypothesen van preferentieel en frauduleus faillissement verjaard waren op 20 juli 2020, wat het belang van de tijdigheid van juridische acties in de faillissementsprocedure benadrukt.

• R.G. heeft geen bewustzijn van de boekhoudkundige onregelmatigheden aangetoond.
• De verjaring heeft de hypothesen van preferentieel en frauduleus faillissement uitgedoofd.
• Het onderscheid tussen specifiek en generiek opzet is fundamenteel voor de kwalificatie van het misdrijf.

Conclusies

Concluderend biedt arrest nr. 53/2023 van het Hof van Beroep van Rome een duidelijk beeld van de verantwoordelijkheden van de vereffenaar in geval van faillissement. Het benadrukt het belang van transparant beheer van de boekhouding en de noodzaak om preferentiële betalingen te vermijden die schuldeisers kunnen schaden. Dit geval vertegenwoordigt een belangrijke reflectie voor alle professionals in de sector, zodat zij kunnen opereren in overeenstemming met de geldende regelgeving en de belangen van alle schuldeisers kunnen waarborgen.