Σχόλιο στην Απόφαση υπ' αριθμ. 22135/2023: Η Μη Ψηφιακή Υπογραφή και η Παραδεκτότητα της Προσφυγής

Η πρόσφατη απόφαση υπ' αριθμ. 22135, που κατατέθηκε στις 23 Μαΐου 2023, προσφέρει μια σημαντική ερμηνεία της επείγουσας νομοθεσίας που εισήχθη για την αντιμετώπιση της πανδημίας Covid-19, ιδίως όσον αφορά την υποβολή προσφυγών στο Ακυρωτικό Δικαστήριο. Το Δικαστήριο έκρινε ότι η μη ψηφιακή υπογραφή από τον συνήγορο των συνημμένων που διαβιβάστηκαν μέσω πιστοποιημένης ηλεκτρονικής αλληλογραφίας (p.e.c.) δεν συνεπάγεται αυτομάτως την απαράδεκτη της προσφυγής, εάν πρόκειται για μη ουσιώδη έγγραφα.

Το Νομικό Πλαίσιο

Η απόφαση εντάσσεται στο νομικό πλαίσιο που ορίζεται από το Νομοθετικό Διάταγμα υπ' αριθμ. 137/2020, όπως μετατράπηκε σε νόμο με τον Νόμο υπ' αριθμ. 176/2020, ο οποίος εισήγαγε επείγοντα μέτρα για τη διασφάλιση της ορθής λειτουργίας της δικαιοσύνης κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Ειδικότερα, το άρθρο 24, παράγραφος 6-sexies, στοιχείο β), ορίζει ειδικές διατάξεις σχετικά με τους τρόπους διαβίβασης των δικογράφων.

Επείγουσα νομοθεσία για τον περιορισμό της πανδημίας Covid-19 - Άρθρο 24, παράγραφος 6-sexies, στοιχείο β), ν.δ. 134/2020 - Προσφυγή στο Ακυρωτικό Δικαστήριο που διαβιβάστηκε μέσω p.e.c. - Μη ψηφιακή υπογραφή των συνημμένων από τον συνήγορο - Παραδεκτό - Προϋποθέσεις - Περίπτωση. Σχετικά με τις προσφυγές, κατά τη διάρκεια της επείγουσας νομοθεσίας για τον περιορισμό της πανδημίας Covid-19, η μη ψηφιακή υπογραφή από τον συνήγορο, για συμμόρφωση με το πρωτότυπο, των πληροφοριακών αντιγράφων των συνημμένων στην προσφυγή που διαβιβάστηκε μέσω p.e.c., δεν αποτελεί λόγο απαράδεκτης της προσφυγής στο Ακυρωτικό Δικαστήριο, σύμφωνα με το άρθρο 24, παράγραφος 6-sexies, στοιχείο β), ν.δ. 28 Οκτωβρίου 2020, υπ' αριθμ. 137, όπως μετατράπηκε, με τροποποιήσεις, με τον νόμο 18 Δεκεμβρίου 2020, υπ' αριθμ. 176, εάν πρόκειται για μη ουσιώδη συνημμένα, καθώς δεν σχετίζονται με το περιεχόμενο της προσφυγής, αντίθετα προς την αρχή διατήρησης των δικογράφων. (Περίπτωση που αφορά τη μη ψηφιακή υπογραφή της προσβαλλόμενης απόφασης, όπου το Δικαστήριο έκρινε παραδεκτή την ασκηθείσα προσφυγή, καθώς η αποστολή της απόφασης από τον προσφεύγοντα ήταν περιττή, δεδομένου ότι ο νόμος ορίζει την αποστολή της από τη γραμματεία του δικαστηρίου "a quo")).

Ανάλυση της Περίπτωσης

Στην εξεταζόμενη περίπτωση, το Δικαστήριο έκανε δεκτή την προσφυγή που άσκησε ο C. R., κρίνοντας ότι η μη ψηφιακή υπογραφή της προσβαλλόμενης απόφασης δεν θα έπρεπε να οδηγήσει σε απαράδεκτη. Αυτή η προσέγγιση αντικατοπτρίζει μια ερμηνεία υπέρ της διατήρησης των πράξεων και της συνέχειας της δίκης, ιδίως σε μια περίοδο έκτακτης ανάγκης όπου οι τρόποι επικοινωνίας και διαβίβασης των πράξεων επηρεάστηκαν σημαντικά από την πανδημία.

Οι προϋποθέσεις που έθεσε το Δικαστήριο μπορούν να συνοψιστούν ως εξής:

• Η μη ψηφιακή υπογραφή δεν αποτελεί λόγο απαράδεκτης.
• Τα μη ουσιώδη συνημμένα δεν πρέπει να υπογράφονται ψηφιακά.
• Η αρχή διατήρησης των δικογράφων υπερισχύει σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.

Συμπεράσματα

Η απόφαση υπ' αριθμ. 22135/2023 αποτελεί ένα σημαντικό βήμα προς μεγαλύτερη ευελιξία στις νομικές διαδικασίες σε καιρό έκτακτης ανάγκης. Τονίζει τη σημασία της προσαρμογής των κανόνων στις έκτακτες συνθήκες, αποτρέποντας την παρεμπόδιση της πρόσβασης στη δικαιοσύνη από τυπικές τεχνικές λεπτομέρειες. Αυτές οι επείγουσες διατάξεις όχι μόνο διευκολύνουν τη διαχείριση των προσφυγών, αλλά τονίζουν επίσης την ανάγκη για μια προσβάσιμη και έγκαιρη δικαιοσύνη για όλους τους πολίτες, ακόμη και σε δύσκολες συνθήκες.