Echtscheidingsalimentatie en samenwonen vóór het huwelijk: de uitspraak Cass. nr. 35385 van 2023

De uitspraak van het Hooggerechtshof van Cassatie, nr. 35385 van 18 december 2023, behandelt een zeer relevant onderwerp in het familierecht: de erkenning van de periode van samenwonen vóór het huwelijk voor de bepaling van de echtscheidingsalimentatie. Dit aspect is cruciaal om een eerlijke economische behandeling tussen de echtgenoten te garanderen, met name in situaties waarin een van hen zijn of haar professionele aspiraties heeft opgeofferd voor het welzijn van het gezin.

Het onderhavige geval

Het geschil ontstond uit een verzoek van A.A. aan B.B. met betrekking tot de echtscheidingsalimentatie en de bijdrage voor het onderhoud van het kind. Het Hof van Beroep van Bologna had het bedrag van de echtscheidingsalimentatie ten gunste van A.A. verlaagd, overwegende dat de duur van het samenwonen vóór het huwelijk en de bijdrage die dit aan het gezinsleven had geleverd, niet adequaat waren meegewogen. Cassatie, dat het beroep van A.A. honoreerde, benadrukte dat de periode van samenwonen moet worden beoordeeld in het kader van de keuzes en opofferingen die de echtgenoten tijdens hun gezamenlijke leven hebben gemaakt.

De implicaties van de uitspraak

De periode van samenwonen vóór het huwelijk, indien gekenmerkt door stabiliteit en continuïteit, moet in aanmerking worden genomen om de bijdrage aan het gezinsleven te beoordelen.

De beslissing van Cassatie verduidelijkt niet alleen het belang van de periode van samenwonen vóór het huwelijk, maar stelt ook een rechtsbeginsel vast. Dit beginsel stelt dat, in gevallen waarin het huwelijk voortkomt uit een samenwonen vóór het huwelijk, dit laatste ook moet worden meegerekend voor de kwantificering van de echtscheidingsalimentatie, met name om de bijdrage van de aanvrager vast te stellen.

Conclusies

Concluderend vertegenwoordigt de uitspraak Cass. nr. 35385 van 2023 een belangrijke stap naar meer billijkheid in beslissingen met betrekking tot de echtscheidingsalimentatie. Het erkent de waarde van de bijdrage die tijdens het samenwonen vóór het huwelijk is geleverd, en stelt dat de keuzes die in die fase zijn gemaakt, in de context van het huwelijksleven moeten worden beschouwd. Deze aanpak is gericht op het waarborgen dat ex-echtgenoten kunnen profiteren van een eerlijkere behandeling die consistent is met de realiteit van hun relaties.