Medische aansprakelijkheid en schadevergoeding: commentaar op Cass. civ. nr. 3893/2016

Het arrest van het Hof van Cassatie nr. 3893 van 2016 biedt een belangrijk inzicht in de kwestie van medische aansprakelijkheid, met name met betrekking tot schade geleden door een pasgeborene als gevolg van nalatigheid tijdens de bevalling. De uitspraak, waarbij ouders van een minderjarige met permanente invaliditeit betrokken waren, benadrukt het belang van een correcte beoordeling van het causale verband en de criteria voor schadevergoeding.

Het onderhavige geval

In het specifieke geval tekenden de ouders van de minderjarige C.E., geboren met een permanente invaliditeit van 100% als gevolg van hypoxie tijdens de bevalling, beroep aan tegen het arrest van het Hof van Beroep van Genua dat het bedrag van de in eerste aanleg toegekende materiële schade had verminderd. Het Hof van Beroep had zijn beslissing gemotiveerd door te stellen dat de aansprakelijkheid voor de schade moest worden verdeeld, waarbij een medeoorzaak werd erkend in het syndroom van Down van de minderjarige, dat voorafging aan het nalatige gedrag van het medisch personeel.

De aansprakelijkheid moet worden toegewezen in verhouding tot wat daadwerkelijk en causaal toerekenbaar is, volgens het rechtsbeginsel dat door de jurisprudentie is vastgesteld.

De door de Cassatie bevestigde juridische beginselen

Het Hof van Cassatie heeft het beroep van de ouders ingewilligd en benadrukt dat de vermindering van de te vergoeden schade ongerechtvaardigd was. Het benadrukte dat het nalatige gedrag van de arts, dat de hypoxie veroorzaakte, moet worden beschouwd als een autonome en hoofdoorzaak van de schade, onafhankelijk van het syndroom van Down. Bovendien herinnerde het Hof aan het beginsel dat, in geval van medische aansprakelijkheid, de vergoeding de volledige schade moet dekken die door nalatigheid is veroorzaakt, zonder de benadeelde te bestraffen voor reeds bestaande aandoeningen.

Praktische implicaties van de uitspraak

Deze uitspraak vormt een belangrijke bevestiging voor de rechten van benadeelden en verduidelijkt enkele fundamentele punten met betrekking tot:

• De bepaling van het causale verband: het is essentieel om vast te stellen of het nalatige gedrag van de zorgverlener bepalend was voor de schadelijke gebeurtenis.
• De schadevergoeding: de berekening van de schade moet eerlijk zijn en de benadeelde niet bestraffen voor zijn reeds bestaande toestand.
• De proportionaliteit van de aansprakelijkheid: ieder moet antwoorden in verhouding tot wat daadwerkelijk door zijn gedrag is veroorzaakt.

Conclusies

Het arrest nr. 3893 van 2016 van de Cassatie vertegenwoordigt een stap voorwaarts in de bescherming van de rechten van patiënten en in de responsabiliteit van zorgprofessionals. Het verduidelijkt dat, in geval van schade, de beoordeling zorgvuldig moet zijn en reeds bestaande aandoeningen niet mag beschouwen als reden om de vergoeding te verminderen. Deze aanpak is essentieel om billijkheid en rechtvaardigheid te waarborgen, en om de meest kwetsbaren, zoals minderjarigen met een handicap, te beschermen.