Verantwoordelijkheid van de verstrekkers van de conformiteitsverklaring: commentaar op arrest nr. 11660 van 2024
Arrest nr. 11660 van 30 april 2024, uitgesproken door het Hof van Cassatie, vertegenwoordigt een belangrijk onderdeel in het Italiaanse regelgevingslandschap met betrekking tot de verantwoordelijkheid van de verstrekkers van de conformiteitsverklaring. Hierin herhaalde het Hof het beginsel dat de verantwoordelijkheid van deze personen niet alleen civiel van aard is, maar ook een bestraffende waarde heeft, zoals vastgelegd in artikel 39 van wetsdecreet nr. 241 van 1997.
De verantwoordelijkheid van de conformiteitsverklaring
De conformiteitsverklaring is een attest afgegeven door bevoegde professionals dat de juistheid van de gegevens in de belastingaangifte certificeert. De afgifte ervan is echter niet zonder risico's. Het Hof heeft verduidelijkt dat in geval van afgifte van een onjuiste verklaring, de betrokken personen verantwoordelijk kunnen worden gehouden voor de fiscale gevolgen die uit deze actie voortvloeien. Dit impliceert dat de verantwoordelijkheid niet alleen beperkt is tot de belastingplichtige, maar zich ook uitstrekt tot de professionals die de juistheid van de aangiften hebben bevestigd.
De implicaties van de uitspraak
Een cruciaal aspect van de uitspraak betreft de bevoegdheid van de belastingdienst om de verschuldigde bedragen te innen. Zoals verduidelijkt in de tekst van de uitspraak,
Verantwoordelijkheid van de verstrekkers van de conformiteitsverklaring - Art. 39, lid 1, sub a) van wetsdecreet nr. 241 van 1997 - Ook bestraffende functie - Bevoegdheid tot inning - Regionale directie van de belastingdienst - Bestaan - Afwijking - Uitsluiting. De verantwoordelijkheid, voorzien in art. 39, lid 1, sub a), tweede zin, van wetsdecreet nr. 241 van 1997 (ratione temporis van toepassing), van de verstrekkers van onjuiste conformiteitsverklaringen of bekrachtiging, met betrekking tot de belastingaangifte ingediend volgens de procedures van art. 13 van ministerieel besluit nr. 164 van 1999, heeft ook een bestraffende functie; hieruit volgt dat, overeenkomstig lid 2 van het genoemde art. 39, de bevoegdheid tot inning, ten aanzien van dezelfde personen, van een bedrag gelijk aan de belasting, de boete en de rente die van de belastingplichtige zouden zijn gevorderd, berust bij de regionale directie van de belastingdienst, aangewezen op basis van de fiscale woonplaats van de overtreder en kan niet worden afgeweken, op straffe van onwettigheid van de handeling die is verricht in strijd met deze toewijzing.
Deze positie onderstreept het belang van de correcte identificatie van de bevoegde regionale directie van de belastingdienst, die moet worden vastgesteld op basis van de fiscale woonplaats van de overtreder. Elke afwijking van deze toewijzing kan leiden tot onwettigheid van de handeling, wat aanleiding kan geven tot potentiële geschillen.
Conclusies
Concluderend werpt arrest nr. 11660 van 2024 licht op een vaak verwaarloosd, maar van fundamenteel belang zijnd onderwerp op fiscaal gebied. De professionals die de conformiteitsverklaring afgeven, moeten zich volledig bewust zijn van de verantwoordelijkheden die zij op zich nemen, niet alleen ten opzichte van de belastingplichtige, maar ook ten opzichte van de belastingdienst. Duidelijkheid van de regels en verantwoordelijkheden is essentieel om een eerlijk en rechtvaardig fiscaal systeem voor iedereen te garanderen.
