คำพิพากษาที่ 20581 เมื่อวันที่ 10 มกราคม 2023 ซึ่งได้ยื่นต่อศาลเมื่อวันที่ 15 พฤษภาคม 2023 ถือเป็นคำวินิจฉัยที่สำคัญของศาลฎีกาเกี่ยวกับประเด็นความสำคัญของพยานหลักฐานในกระบวนการพิจารณาคดีอาญา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ศาลได้วินิจฉัยเกี่ยวกับความจำเป็นในการให้เหตุผลถึงความสำคัญของพยานหลักฐานที่ผู้พิพากษาศาลชั้นต้นปฏิเสธ โดยเน้นย้ำถึงหลักการความเฉพาะเจาะจงและความเกี่ยวข้องที่ควรนำมาใช้ในการอุทธรณ์คำตัดสินดังกล่าว
คดีนี้เกี่ยวข้องกับจำเลย A. M. และการอุทธรณ์คำสั่งของศาลแขวงกรุงโรม ซึ่งได้ปฏิเสธพยานหลักฐานที่เห็นว่าไม่จำเป็น ศาลฎีกาได้ยกคำอุทธรณ์ โดยระบุว่าการอุทธรณ์คำสั่งปฏิเสธพยานบุคคลจะต้องแสดงเหตุผลว่าเหตุใดพยานหลักฐานดังกล่าวจึงมีความสำคัญอย่างแท้จริงต่อการตัดสิน
ตามหลักการความเฉพาะเจาะจงที่กำหนดไว้ในมาตรา 581 แห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา ผู้ยื่นอุทธรณ์มีภาระหน้าที่ในการแสดงให้เห็นอย่างละเอียดและชัดเจนถึงความเกี่ยวข้องของพยานหลักฐานที่ถูกปฏิเสธ ศาลฎีกาได้เน้นย้ำว่าเพียงแค่กล่าวว่าพยานหลักฐานมีความสำคัญนั้นไม่เพียงพอ แต่จำเป็นต้องให้คำอธิบายที่น่าเชื่อถือและเหมาะสมซึ่งแสดงให้เห็นว่าพยานหลักฐานดังกล่าวสามารถส่งผลต่อผลลัพธ์ของคดีได้อย่างไร
การไม่รับพยานหลักฐานที่เห็นว่าไม่จำเป็น - การพิสูจน์ได้ในการพิจารณาคดีชั้นฎีกา - เงื่อนไข ในส่วนของการอุทธรณ์ต่อศาลฎีกา การอุทธรณ์คำสั่งปฏิเสธพยานบุคคลจะต้องแสดงเหตุผลตามหลักการความเฉพาะเจาะจงตามมาตรา 581 แห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา ว่าเหตุใดคำให้การที่ผู้พิพากษาเห็นว่าไม่จำเป็นจึงมีความเกี่ยวข้องต่อการตัดสิน
คำวินิจฉัยนี้มีผลกระทบในทางปฏิบัติหลายประการสำหรับทนายความที่ดำเนินงานในสาขากฎหมายอาญา:
โดยสรุป คำพิพากษาที่ 20581/2023 ถือเป็นแนวทางที่สำคัญสำหรับทนายความและผู้เชี่ยวชาญด้านกฎหมาย ศาลฎีกาได้ยืนยันหลักการความเฉพาะเจาะจงในการอุทธรณ์พยานหลักฐาน โดยเน้นย้ำถึงความสำคัญของการให้เหตุผลถึงความเกี่ยวข้องของพยานหลักฐานในบริบทของกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา สิ่งนี้ไม่เพียงแต่ปกป้องสิทธิในการต่อสู้คดีของจำเลยเท่านั้น แต่ยังรับประกันกระบวนการยุติธรรมที่ถูกต้อง ซึ่งตั้งอยู่บนพื้นฐานของพยานหลักฐานที่สามารถส่งผลต่อการตัดสินของศาลได้อย่างแท้จริง