Σχολιασμός της Απόφασης υπ' αριθμ. 21758/2024: Τελωνειακή Υποχρέωση και Προσωρινή Αποθήκευση
Η πρόσφατη Απόφαση υπ' αριθμ. 21758 της 1ης Αυγούστου 2024 του Αρείου Πάγου ασχολήθηκε με ένα κρίσιμο θέμα στο τελωνειακό δίκαιο: την τελωνειακή υποχρέωση σχετικά με τους εισαγωγικούς δασμούς. Συγκεκριμένα, το Δικαστήριο έκρινε ότι η υποχρέωση δεν προκύπτει κατά τη διάρκεια της προσωρινής αποθήκευσης των εμπορευμάτων, αλλά μόνο κατά τη στιγμή της υποβολής και αποδοχής της τελωνειακής δήλωσης από την αρμόδια Αρχή.
Η Υπόθεση της Απόφασης
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το Δικαστήριο επιβεβαίωσε τη νομιμότητα της άρνησης επιστροφής προσωρινού δασμού αντιντάμπινγκ, που θεσπίστηκε με τον Κανονισμό ΕΕ αριθ. 2015/501. Τα εμπορεύματα που αφορούσαν την υπόθεση βρίσκονταν ήδη στην Ιταλία, αλλά δεν είχε γίνει η απαραίτητη δήλωση προορισμού. Αυτό οδήγησε το Δικαστήριο να επαναλάβει ότι η τελωνειακή υποχρέωση ενεργοποιείται μόνο μετά την αποδοχή της δήλωσης, όπως προβλέπεται από την ισχύουσα νομοθεσία.
ΤΕΛΩΝΕΙΑΚΑ) - ΓΕΝΙΚΑ Τελωνειακή υποχρέωση σχετικά με εισαγωγικούς δασμούς - Εμπορεύματα σε προσωρινή αποθήκευση - Αποκλεισμός - Δήλωση προορισμού και αποδοχή από την Τελωνειακή Αρχή - Αναγκαιότητα - Υπόθεση. Σχετικά με τους δασμούς, η τελωνειακή υποχρέωση κατά την εισαγωγή δεν προκύπτει κατά την περίοδο κατά την οποία το εμπόρευμα κρατείται σε προσωρινή αποθήκευση, αλλά μόνο όταν η δήλωση από την οποία προκύπτει ο προορισμός του εμπορεύματος υποβληθεί και γίνει αποδεκτή από την Τελωνειακή Αρχή. (Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο Άρειος Πάγος επιβεβαίωσε την προσβαλλόμενη απόφαση που έκρινε νόμιμη την άρνηση του αιτήματος επιστροφής του προσωρινού δασμού αντιντάμπινγκ, που θεσπίστηκε με τον Κανονισμό ΕΕ αριθ. 2015/501 της 24ης Μαρτίου 2015 για τις εισαγωγές προϊόντων καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και της Ταϊβάν, καθώς η τελωνειακή υποχρέωση είχε προκύψει μόνο μετά την έναρξη ισχύος του με την αποδοχή της τελωνειακής δήλωσης, παρόλο που τα εμπορεύματα βρίσκονταν ήδη στην Ιταλία σε προσωρινή αποθήκευση).
Κανονιστικές και Νομικές Επιπτώσεις
Η απόφαση εντάσσεται σε ένα σύνθετο κανονιστικό πλαίσιο, όπου το Προεδρικό Διάταγμα 23/01/1973 αριθ. 43 και διάφοροι ευρωπαϊκοί κανονισμοί καθορίζουν ένα πλαίσιο αναφοράς για τις τελωνειακές πράξεις. Είναι θεμελιώδες οι φορείς του κλάδου να κατανοήσουν ότι η τελωνειακή υποχρέωση δεν είναι αυτόματη, αλλά εξαρτάται από συγκεκριμένες διοικητικές ενέργειες. Συγκεκριμένα, η τελωνειακή δήλωση πρέπει να γίνει αποδεκτή πριν δημιουργηθεί η υποχρέωση πληρωμής των δασμών.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η προσωρινή αποθήκευση χρησιμεύει ως μέτρο προστασίας των εμπορευμάτων, αλλά δεν απαλλάσσει τους εισαγωγείς από το καθήκον τους να συμμορφώνονται με τους τελωνειακούς κανονισμούς. Ακολουθούν ορισμένα βασικά σημεία που προέκυψαν από την απόφαση:
- Η προσωρινή αποθήκευση των εμπορευμάτων δεν συνεπάγεται αυτόματα τελωνειακή υποχρέωση.
- Η υποχρέωση ενεργοποιείται μόνο με την υποβολή και την αποδοχή της τελωνειακής δήλωσης.
- Οι ευρωπαϊκοί και εθνικοί κανονισμοί παρέχουν ένα σαφές νομικό πλαίσιο για τη διαχείριση των εμπορευμάτων σε προσωρινή αποθήκευση.
Συμπεράσματα
Η Απόφαση υπ' αριθμ. 21758/2024 αποτελεί μια σημαντική διευκρίνιση στο πεδίο του τελωνειακού δικαίου. Τονίζει την ανάγκη για σωστή διαχείριση των τελωνειακών διαδικασιών από τους οικονομικούς φορείς, επισημαίνοντας ότι μόνο μέσω της τήρησης των ισχυόντων κανονισμών μπορεί να αποφευχθεί ο κίνδυνος αμφισβητήσεων και κυρώσεων. Η νομική συμβουλευτική, σε αυτόν τον τομέα, γίνεται θεμελιώδης για την εξασφάλιση ασφαλούς πλοήγησης μεταξύ των σύνθετων τελωνειακών κανονισμών και για την προστασία των δικαιωμάτων των εισαγωγέων.
