การมอบอำนาจในการตรวจสอบภาษี: การวิเคราะห์คำสั่งศาลฎีกาที่ 21839 ปี 2024

คำสั่งศาลฎีกาฉบับล่าสุดที่ 21839 ลงวันที่ 2 สิงหาคม 2024 ได้ให้การตีความที่สำคัญเกี่ยวกับอำนาจในการลงนามในหนังสือแจ้งการประเมินภาษี การตัดสินนี้ได้ชี้แจงความแตกต่างพื้นฐานระหว่างการมอบอำนาจในการลงนามและการมอบอำนาจในการปฏิบัติหน้าที่ ซึ่งเป็นประเด็นสำคัญในการบริหารงานด้านภาษี

บริบททางกฎหมาย

การอ้างอิงหลักในคำสั่งนี้คือมาตรา 42 แห่งพระราชกฤษฎีกาฉบับที่ 600 ปี 1973 ซึ่งควบคุมวิธีการมอบอำนาจในการลงนามในหนังสือแจ้งการประเมินภาษี ศาลได้ตัดสินว่าการมอบอำนาจดังกล่าวควรพิจารณาเป็นการมอบอำนาจในการลงนามธรรมดา ซึ่งหมายถึงการกระจายอำนาจทางธุรการอย่างง่ายๆ ซึ่งหมายความว่าการกระทำที่ลงนามโดยผู้รับมอบอำนาจสามารถถือว่าเป็นของผู้มอบอำนาจได้ โดยไม่จำเป็นต้องมีพิธีการเพิ่มเติม

• การมอบอำนาจในการลงนาม: การกระทำเพื่อกระจายอำนาจอย่างง่ายๆ ซึ่งทำให้สามารถถือว่าเป็นของผู้มอบอำนาจได้
• การมอบอำนาจในการปฏิบัติหน้าที่: รวมถึงความรับผิดชอบและอำนาจในการตัดสินใจ ซึ่งอยู่ภายใต้กฎที่เข้มงวดกว่า
• คำสั่งการปฏิบัติงาน: สามารถใช้เพื่อดำเนินการมอบอำนาจในการลงนามได้โดยไม่จำเป็นต้องระบุชื่อ

ผลกระทบในทางปฏิบัติของคำตัดสิน

ผลกระทบที่สำคัญที่สุดประการหนึ่งของคำสั่งนี้คือการไม่สามารถนำกฎที่กำหนดไว้สำหรับการมอบอำนาจในการปฏิบัติหน้าที่มาใช้ได้ ตามที่กำหนดไว้ในมาตรา 17 วรรค 1-bis แห่งพระราชกฤษฎีกาฉบับที่ 165 ปี 2001 ศาลได้ชี้แจงว่าสำหรับการมอบอำนาจในการลงนาม การระบุคุณสมบัติของเจ้าหน้าที่ผู้รับมอบอำนาจก็เพียงพอแล้ว ซึ่งช่วยให้มีความยืดหยุ่นมากขึ้นในวิธีการดำเนินการมอบอำนาจ

การมอบอำนาจในการลงนามตามมาตรา 42 แห่งพระราชกฤษฎีกาฉบับที่ 600 ปี 1973 - การมอบอำนาจในการลงนาม - วิธีการ - การไม่สามารถนำกฎที่กำหนดไว้สำหรับการมอบอำนาจในการปฏิบัติหน้าที่ตามมาตรา 17 วรรค 1-bis แห่งพระราชกฤษฎีกาฉบับที่ 165 ปี 2001 มาใช้ - ผลกระทบ การมอบอำนาจในการลงนามในหนังสือแจ้งการประเมินภาษี ซึ่งมอบให้โดยผู้บริหารตามมาตรา 42 วรรค 1 แห่งพระราชกฤษฎีกาฉบับที่ 600 ปี 1973 เป็นการมอบอำนาจในการลงนาม ไม่ใช่การมอบอำนาจในการปฏิบัติหน้าที่ เนื่องจากเป็นการกระจายอำนาจทางธุรการอย่างง่ายๆ โดยไม่มีผลภายนอกต่อการกระทำที่ลงนามโดยผู้รับมอบอำนาจซึ่งถือเป็นของผู้มอบอำนาจ...

สรุป

โดยสรุป คำสั่งศาลฎีกาที่ 21839 ปี 2024 ถือเป็นการชี้แจงที่สำคัญในประเด็นที่ละเอียดอ่อน เช่น การตรวจสอบภาษี การแยกความแตกต่างระหว่างการมอบอำนาจในการลงนามและการมอบอำนาจในการปฏิบัติหน้าที่ ไม่เพียงแต่มีความสำคัญต่อการนำกฎหมายภาษีมาใช้อย่างถูกต้องเท่านั้น แต่ยังให้แนวคิดสำหรับการพิจารณาที่กว้างขึ้นเกี่ยวกับการลดความซับซ้อนทางธุรการในการบริหารงานภาครัฐ ศาลฎีกาด้วยการตัดสินใจครั้งนี้ เชิญชวนให้ใส่ใจมากขึ้นในวิธีการมอบอำนาจ เพื่อให้แน่ใจว่าสอดคล้องกับความต้องการในการปฏิบัติงานของหน่วยงานด้านภาษี