Commentaar op arrest nr. 26294 van 2024: Verjaring en de Orlando-hervorming

Arrest nr. 26294 van 12 juni 2024, gedeponeerd op 4 juli 2024, vormt een belangrijk referentiepunt in de Italiaanse jurisprudentie met betrekking tot de verjaring van strafbare feiten. In het bijzonder richt deze beslissing van het Hof van Cassatie zich op de toepassing van wet nr. 103 van 2017, bekend als de Orlando-hervorming, voor strafbare feiten die in een specifieke periode zijn gepleegd, namelijk tussen 3 augustus 2017 en 31 december 2019. Het Hof heeft verduidelijkt dat de regeling van de bovengenoemde wet van toepassing is, wat een gunstiger regime introduceert in vergelijking met latere hervormingen.

De Wettelijke Context

De Orlando-hervorming heeft aanzienlijke wijzigingen in het gebied van verjaring geïntroduceerd, waarbij is bepaald dat de loop ervan onder bepaalde omstandigheden kan worden geschorst. Dit arrest verwijst dus naar een evoluerende wettelijke context, waarin de bepalingen van wet nr. 103 van 23 juni 2017 gunstiger blijken te zijn dan latere hervormingen, met name die welke zijn ingevoerd door wet nr. 3 van 2019 en wet nr. 134 van 2021.

Strafbare feiten gepleegd tussen 3 augustus 2017 en 31 december 2019 - Regeling van wet nr. 103 van 2017 - Toepasbaarheid - Redenen. Wat betreft de verjaring, is de regeling van wet nr. 103 van 23 juni 2017 (de zogenaamde Orlando-hervorming) van toepassing op strafbare feiten die zijn gepleegd tussen 3 augustus 2017 en 31 december 2019, inclusief die met betrekking tot de schorsingsperioden ex art. 159, tweede lid, van het Wetboek van Strafrecht, in de tekst geïntroduceerd door art. 11, letter b), van de genoemde wet. (In de motivering heeft het Hof gepreciseerd dat het aangegeven regime gunstiger is, zowel ten opzichte van het regime voorzien door art. 1, lid 1, letter e), nr. 1, van wet nr. 3 van 9 januari 2019 (de zogenaamde Bonafede-hervorming), die, van kracht vanaf 1 januari 2020, art. 159, tweede lid, van het Wetboek van Strafrecht heeft geherformuleerd, waarbij de schorsing van de verjaring is voorzien vanaf de uitspraak van het vonnis in eerste aanleg of het strafvonnis tot de uitvoerbaarheid van het vonnis of de onherroepelijkheid van het vonnis, als ten opzichte van het regime geschetst door art. 2 van wet nr. 134 van 27 september 2021, die art. 159, tweede lid, van het Wetboek van Strafrecht heeft ingetrokken, en art. 161-bis van het Wetboek van Strafrecht heeft ingevoerd, volgens welke de verjaring stopt bij het vonnis in eerste aanleg, evenals art. 344-bis van het Wetboek van Strafvordering, volgens welke, voor strafbare feiten gepleegd vanaf 1 januari 2020, het niet-afsluiten van het beroep en het cassatieberoep binnen de respectieve termijnen een reden voor onontvankelijkheid van de strafvordering vormt).

Implicaties van het Arrest

Deze beslissing van het Hof van Cassatie heeft diepgaande implicaties voor verdachten van strafbare feiten die in de aangegeven periode zijn gepleegd. De juridische praktijk wordt geconfronteerd met een significante verandering, aangezien het arrest de noodzaak benadrukt om de meest gunstige wetgeving voor de rechten van verdachten in overweging te nemen. In het bijzonder heeft het Hof benadrukt hoe de Orlando-hervorming meer garanties biedt dan latere wettelijke wijzigingen, die restrictiever kunnen zijn.

• Erkenning van de gunstigere regeling van de Orlando-hervorming.
• Impact op het beheer van lopende strafzaken.
• Mogelijke gevolgen voor de verdedigingsstrategie van advocaten.

Conclusies

Concluderend vertegenwoordigt arrest nr. 26294 van 2024 een belangrijk onderdeel in het complexe mozaïek van de verjaringswetgeving in Italië. Het Hof van Cassatie, door de toepasbaarheid van de Orlando-hervorming op strafbare feiten gepleegd tussen 3 augustus 2017 en 31 december 2019 te bevestigen, heeft een interpretatie gegeven die de rechten van verdachten beschermt, waardoor het belang van een adequate en geïnformeerde verdediging duidelijk wordt. Advocaten en professionals in het strafrecht moeten deze aanwijzingen in overweging nemen om een correcte toepassing van de wet en een effectieve verdediging van hun cliënten te waarborgen.