Commentaar op arrest nr. 50062 van 2023: Concordaat in hoger beroep en beperkingen op cassatieberoep

Het recente arrest nr. 50062 van 2023 van het Hof van Cassatie biedt een belangrijke reflectie op de beperkingen van cassatieberoep in geval van een concordaat in hoger beroep. In het bijzonder verduidelijkt de uitspraak dat, in gevallen van een concordaat ex art. 599-bis van het Wetboek van Strafvordering, een beroep dat reeds afgewezen gronden herhaalt, ontoelaatbaar is, inclusief die met betrekking tot constitutionele legitimiteitskwesties.

De betekenis van een concordaat in hoger beroep

Een concordaat in hoger beroep vertegenwoordigt een overeenkomst tussen de partijen die de geschillen op een consensuele manier kan oplossen, waardoor de duur en onzekerheden van de procedure worden beperkt. Echter, zoals vastgesteld door het betreffende arrest, brengt deze overeenkomst significante gevolgen met zich mee met betrekking tot de beroepsrechten. In het bijzonder heeft het Hof benadrukt dat de overeenkomst de mogelijkheid beperkt om in cassatie die gronden aan te vechten waaraan afstand is gedaan.

De kwestie van constitutionele legitimiteit

Concordaat in hoger beroep - Gronden die kunnen worden aangevoerd - Vraag van constitutionele legitimiteit - Uitsluiting - Feiten. Tegen een uitspraak die is gedaan na een concordaat in hoger beroep ex art. 599-bis Wetboek van Strafvordering, is een cassatieberoep ontoelaatbaar waarbij grieven met betrekking tot afgewezen gronden worden herhaald, inclusief die welke betrekking hebben op constitutionele legitimiteitskwesties, behalve in geval van oplegging van een illegale straf, aangezien de overeenkomst tussen de partijen de bevoegdheid van de cassatierechter beperkt tot de gronden die geen voorwerp van afstand zijn. (Feiten waarbij de afgewezen grond in hoger beroep, die betrekking had op de constitutionele exceptie van de speciale verzachtende omstandigheid van art. 452-decies Wetboek van Strafrecht, de afstand inhield van een gunstigere sanctiebehandeling dan die welke het voorwerp van de overeenkomst was).

Dit gedeelte benadrukt hoe, in geval van afstand van gronden in hoger beroep, constitutionele legitimiteitskwesties niet meer kunnen worden herhaald, tenzij het een illegale straf betreft. Dit impliceert een reflectie op de bewuste keuze van de partijen: het accepteren van een strengere sanctiebehandeling impliceert afstand doen van potentiële voordelen, en deze keuze moet zorgvuldig worden overwogen.

Conclusies

Samenvattend benadrukt arrest nr. 50062 van 2023 het belang van bewustzijn bij proceskeuzes, met name in de context van een concordaat in hoger beroep. Partijen moeten bereid zijn afstand te doen van bepaalde rechten, wetende dat dergelijke afstanden toekomstige betwistingen, inclusief die van constitutionele aard, kunnen uitsluiten. Dit aspect wordt cruciaal voor advocaten en juridische assistenten die hun cliënten moeten begeleiden bij strategische en geïnformeerde beslissingen, rekening houdend met de mogelijke juridische gevolgen.