De onbevoegdheid wegens samenhang in arrest nr. 28485 van 2024: een diepgaande analyse

Het recente arrest nr. 28485, gedeponeerd op 16 juli 2024, biedt belangrijke inzichten met betrekking tot de onbevoegdheid wegens samenhang, een onderwerp van groot belang in het strafprocesrecht. De uitspraak, gedaan door het Hof van Beroep van Caltanissetta, verduidelijkt enkele fundamentele aspecten van de mogelijkheid om de kwestie in cassatie aan te vechten, en benadrukt de noodzaak van een correcte timing bij het aanvoeren van onbevoegdheid.

De structuur van het arrest en de fundamentele beginselen

Het Hof verklaarde het beroep op onbevoegdheid wegens samenhang ontoelaatbaar, verwijzend naar artikel 15 van het Wetboek van Strafvordering. Dit artikel bepaalt dat onbevoegdheid niet voor het eerst in cassatie kan worden aangevoerd indien deze niet eerder tijdens de preliminiaire zitting is aangevoerd. Het arrest benadrukt dus hoe een eventuele nalatigheid bij het aanvoeren van onbevoegdheid de mogelijkheid kan uitsluiten om de kwestie in latere fasen van het proces aan te vechten.

De onbevoegdheid wegens samenhang, krachtens artikel 15 van het Wetboek van Strafvordering, die niet ambtshalve is geconstateerd of die niet is aangevoerd vóór de afsluiting van de preliminiaire zitting, of, indien deze ontbreekt, onmiddellijk na de eerste vaststelling van de aanwezigheid van de partijen in de zitting, kan niet worden aangevoerd, noch voor het eerst in cassatie worden geconstateerd, vanwege het bepaalde in artikel 21, lid 3, van het Wetboek van Strafvordering.

Praktische en jurisprudentiële implicaties

Dit arrest sluit aan bij een reeds bestaande jurisprudentie, waaronder de arresten nrs. 12764 van 2017 en 13938 van 2014, die vergelijkbare kwesties behandelden. De praktische implicaties zijn van groot belang voor juridische professionals, aangezien ze het belang van een zorgvuldige en goed geplande processtrategie benadrukken. Advocaten moeten zich ervan bewust zijn dat het niet aanvoeren van onbevoegdheid in de preliminiaire fase de mogelijkheid kan ondermijnen om deze kwestie in latere fasen, inclusief de cassatiefase, aan te vechten.

• Mogelijkheid om onbevoegdheid aan te vechten alleen in fasen vóór de preliminiaire zitting.
• Belang van tijdigheid bij het aanvoeren van procedurele uitzonderingen.
• Verwijzingen naar eerdere jurisprudentie die het beginsel bevestigen.

Conclusies

Arrest nr. 28485 van 2024 vormt een nuttige leidraad voor advocaten en juridische professionals, en benadrukt het belang van tijdigheid bij het aanvoeren van uitzonderingen op onbevoegdheid. Het bevestigt dat, bij gebrek aan adequate aandacht tijdens de preliminiaire fasen, men het risico loopt om verdedigingsmogelijkheden in latere fasen van het proces uit te sluiten. Daarom is het van cruciaal belang dat juridische professionals voortdurend op de hoogte zijn van de timing en procedures om de best mogelijke bescherming van de rechten van hun cliënten te garanderen.