คำพิพากษาที่ 33865 ลงวันที่ 1 มิถุนายน 2023 และยื่นเมื่อวันที่ 1 สิงหาคม 2023 ให้ข้อมูลเชิงลึกที่สำคัญในการทำความเข้าใจสภาวะความไร้ความสามารถเนื่องจากความเจ็บป่วยในบริบทของการลักพาตัว โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ได้กำหนดสถานการณ์ที่การลดลงของความสามารถทางปัญญาและ/หรือความตั้งใจของเหยื่ออาจส่งผลต่อการดำเนินคดีอาญาโดยอัยการได้เอง ประเด็นนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งต่อการรับประกันความยุติธรรมที่เท่าเทียมกันและการคุ้มครองสิทธิของผู้เสียหายที่อยู่ในภาวะเปราะบาง
ตามมาตรา 605 แห่งประมวลกฎหมายอาญา การลักพาตัวถือเป็นความผิดที่กำหนดให้มีการดำเนินคดีโดยอัยการได้เองในบางสถานการณ์ คำพิพากษาที่กล่าวถึงนี้ยืนยันหลักการพื้นฐานอีกครั้งว่า ความไร้ความสามารถเนื่องจากความเจ็บป่วยไม่จำเป็นต้องเกิดจากโรคทางจิตเวชหรือระบบประสาท แต่ยังสามารถปรากฏในสถานการณ์ชั่วคราวที่บุคคลนั้นมีความสามารถทางปัญญาและความตั้งใจลดลง
ความไร้ความสามารถเนื่องจากความเจ็บป่วยของเหยื่อ ซึ่งเป็นเงื่อนไขตามกฎหมายสำหรับการดำเนินคดีอาญาฐานลักพาตัวโดยอัยการได้เองนั้น ครอบคลุมสถานการณ์ทั้งหมดที่ แม้จะเป็นเพียงชั่วคราว และไม่จำเป็นต้องเกิดจากโรคหรือความผิดปกติทางจิตเวชหรือระบบประสาท ผู้ถูกกระทำจะมีความสามารถทางปัญญาและ/หรือความตั้งใจลดลง แม้ว่าความสามารถทางสติปัญญาโดยรวมของเขาจะไม่ถูกบั่นทอนอย่างสิ้นเชิงหรือลดลงอย่างมากก็ตาม
หลักการนี้สอดคล้องกับคำพิพากษาของศาลก่อนหน้านี้ ซึ่งได้กล่าวถึงประเด็นความไร้ความสามารถในบริบทที่คล้ายคลึงกัน คำพิพากษาของศาลก่อนหน้านี้ เช่น ที่ 17762 ปี 2014 และที่ 9163 ปี 2005 เน้นย้ำถึงความสำคัญของการพิจารณาสภาพของเหยื่อแต่ละราย เพื่อให้แน่ใจว่ากฎหมายจะถูกนำมาใช้อย่างถูกต้อง
โดยสรุป คำพิพากษาที่ 33865 ปี 2023 ถือเป็นก้าวสำคัญในการคุ้มครองเหยื่ออาชญากรรมร้ายแรง เช่น การลักพาตัว การชี้แจงแนวคิดเรื่องความไร้ความสามารถเนื่องจากความเจ็บป่วยนี้ ได้มอบเครื่องมือที่มีประโยชน์เพื่อให้แน่ใจว่าผู้ที่เปราะบางจะได้รับการคุ้มครอง และความยุติธรรมสามารถนำมาใช้ได้อย่างเหมาะสม ดังนั้น จึงเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งที่ผู้ปฏิบัติงานด้านกฎหมายจะต้องตระหนักถึงนัยของแนวคิดดังกล่าวอยู่เสมอ เพื่อให้แน่ใจว่าความยุติธรรมจะเท่าเทียมและเคารพสิทธิของทุกคน