Fiscale geschillen en faillissement: arrest nr. 11351 van 2024 en de rechten van de belastingplichtige

In de afgelopen jaren heeft de Italiaanse jurisprudentie verschillende kwesties behandeld met betrekking tot fiscale geschillen en faillissement. Arrest nr. 11351 van 29 april 2024, uitgevaardigd door het Hof van Cassatie, biedt een belangrijke reflectie op hoe de belastbare feiten de rechten van de failliet verklaarde belastingplichtige kunnen beïnvloeden. In het bijzonder verduidelijkt deze beslissing dat de failliet verklaarde persoon de bevoegdheid heeft om belastingaanslagen aan te vechten, zelfs na de faillietverklaring, op voorwaarde dat de belastbare feiten daarna zijn ontstaan.

De context van het arrest

De kwestie die door het Hof werd behandeld, betreft een zaak waarin de belastingplichtige, na de faillietverklaring, zijn eigen activiteiten bleef uitoefenen. Het Hof oordeelde dat de belastingplichtige, ondanks de staat van insolventie, de bevoegdheid behoudt om belastingaanslagen die tegen hem zijn uitgevaardigd, te betwisten.

• Bevoegdheid van de failliet verklaarde persoon om belastingaanslagen aan te vechten.
• Belastbare feiten die na de faillietverklaring zijn ontstaan.
• Voortzetting van de activiteiten van de belastingplichtige na faillissement.

Analyse van de hoofdgedachte van het arrest

In het algemeen. Wat betreft fiscale geschillen, in het geval van een belastingrelatie waarvan de belastbare feiten zijn ontstaan na de faillietverklaring, op de aanname dat de failliet verklaarde belastingplichtige zijn eigen activiteiten is blijven uitoefenen, bestaat de bevoegdheid van de laatste om de belastingaanslag aan te vechten.

Deze hoofdgedachte benadrukt twee cruciale aspecten: de vorming van de belastbare feiten en de voortzetting van de activiteit. Het Hof erkent inderdaad dat faillissement niet automatisch leidt tot de beëindiging van de rechten van de belastingplichtige. Integendeel, als de belastingplichtige een activiteit is blijven uitoefenen, heeft hij het recht om eventuele belastingaanslagen die hem worden betekend, te betwisten.

Bovendien onderstreept de verwijzing naar wetgeving zoals het Koninklijk Besluit nr. 267 van 1942, met name de artikelen 42, 43, 44 en 46, het belang van het in overweging nemen van de juridische positie van de failliet verklaarde persoon, ook in relatie tot belastingen. Dit aspect integreert met de bescherming van de fundamentele rechten van de belastingplichtige, zoals voorzien door de Italiaanse wetgeving en Europese regelgeving, die sterk de nadruk leggen op de bescherming van de verdedigingsrechten en de billijkheid in de fiscale behandeling.

Conclusies

Concluderend vertegenwoordigt arrest nr. 11351 van 2024 een belangrijke stap voorwaarts in de bescherming van de rechten van de belastingplichtige in situaties van insolventie. Het bevestigt opnieuw dat de faillietverklaring niet automatisch de bevoegdheid om belastingaanslagen aan te vechten, impliceert, op voorwaarde dat de belastbare feiten na de faillietverklaring zijn ontstaan. Deze beslissing biedt een belangrijk precedent voor juristen en belastingplichtigen, en herhaalt het belang van een juridische interpretatie die de rechten van het individu waardeert, zelfs in complexe contexten zoals die van faillissement.