คำอธิบายคำพิพากษาที่ 44311 ปี 2024: อาชญากรรมทางภาษีและภาระผูกพันในการยื่นรายการ

คำพิพากษาที่ 44311 เมื่อวันที่ 8 ตุลาคม 2024 ซึ่งออกโดยศาลฎีกา (Corte di Cassazione) กล่าวถึงประเด็นสำคัญในด้านอาชญากรรมทางภาษี: ภาระผูกพันในการยื่นรายการรายได้ที่ได้มาจากการกระทำที่ผิดกฎหมาย การตัดสินใจนี้อยู่ในบริบททางกฎหมายที่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่อง ซึ่งความโปร่งใสทางภาษีและความถูกต้องตามกฎหมายของรายได้เป็นที่สนใจของกฎหมายและคำพิพากษามากขึ้นเรื่อยๆ

บริบททางกฎหมาย

ตามมาตรา 14 วรรค 4 แห่งกฎหมายฉบับที่ 537 ลงวันที่ 24 ธันวาคม 1993 รายได้ที่ได้มาจากการกระทำที่ผิดกฎหมายถือเป็นรายได้ที่ต้องเสียภาษี ซึ่งหมายความว่าบุคคลที่ได้รับรายได้ดังกล่าวมีหน้าที่ต้องยื่นรายการในแบบแสดงรายการภาษีของตนและชำระภาษีที่ค้างชำระ คำพิพากษาที่อธิบายนี้ยืนยันหลักการนี้ โดยกำหนดว่าการละเว้นการยื่นรายการรายได้ดังกล่าวถือเป็นความผิดฐานยื่นรายการเท็จ ตามมาตรา 4 แห่งพระราชกฤษฎีกาฉบับที่ 74 ลงวันที่ 10 มีนาคม 2000

ผลของการไม่ยื่นรายการ

ศาลได้ชี้แจงว่าความผิดฐานยื่นรายการเท็จจะเกิดขึ้นหากรายได้ดังกล่าวไม่ถูกอายัดหรือริบทรัพย์สินตามคำสั่งศาลในรอบปีภาษีเดียวกัน ซึ่งเป็นประเด็นสำคัญ เนื่องจากหากไม่เป็นเช่นนั้น จะส่งผลให้รายได้ที่ต้องเสียภาษีลดลง สอดคล้องกับหลักการของความสามารถในการเสียภาษีตามที่รัฐธรรมนูญอิตาลีกำหนด

อาชญากรรมทางภาษี - รายได้ที่ได้มาจากการกระทำที่ผิดกฎหมาย - มาตรา 14 วรรค 4 แห่งกฎหมายฉบับที่ 537 ปี 1993 - ภาระผูกพันในการยื่นรายการและชำระภาษี - การมีอยู่ - ผลที่ตามมา - ความผิดฐานยื่นรายการเท็จตามมาตรา 4 แห่งพระราชกฤษฎีกาฉบับที่ 74 ปี 2000 - การเกิดขึ้น - ข้อยกเว้น - เหตุผล - ข้อเท็จจริง ในประเด็นอาชญากรรมทางภาษี รายได้จากอาชญากรรมถือเป็นรายได้ที่ต้องเสียภาษีตามมาตรา 14 วรรค 4 แห่งกฎหมายฉบับที่ 537 ลงวันที่ 24 ธันวาคม 1993 ซึ่งอยู่ในหมวดหมู่รายได้ที่ต้องเสียภาษีตามมาตรา 6 วรรค 1 แห่งพระราชกฤษฎีกาประธานาธิบดี ลงวันที่ 22 ธันวาคม 1986 ฉบับที่ 917 ดังนั้น จึงต้องอยู่ภายใต้ภาระผูกพันในการยื่นรายการและชำระภาษีที่ตามมา การละเว้นการยื่นรายการในแบบแสดงรายการภาษีสำหรับบุคคลธรรมดาจึงถือเป็นความผิดตามมาตรา 4 แห่งพระราชกฤษฎีกาฉบับที่ 74 ลงวันที่ 10 มีนาคม 2000 ในกรณีที่รายได้ดังกล่าวไม่ถูกอายัดหรือริบทรัพย์สินตามคำสั่งศาลในรอบปีภาษีเดียวกันกับที่เกิดเหตุการณ์ที่ต้องเสียภาษี ซึ่งในกรณีดังกล่าว จะส่งผลให้รายได้ที่ต้องเสียภาษีลดลง สอดคล้องกับหลักการของรัฐธรรมนูญเกี่ยวกับความสามารถในการเสียภาษี (อ้างอิง: Cass. civ., n. 28375 ปี 2019, Rv. 655895-01) (ข้อเท็จจริงที่เกี่ยวข้องกับการละเว้นการยื่นรายการรายได้จากการกระทำความผิดฐานยักยอกทรัพย์ ซึ่งถูกอายัดไว้ล่วงหน้าเพื่อการริบทรัพย์สินอันเป็นผลมาจากการกระทำความผิดในรอบปีภาษีที่แตกต่างจากรอบปีภาษีที่กำลังพิจารณา)

สรุป

โดยสรุป คำพิพากษาที่ 44311 ปี 2024 เน้นย้ำถึงความสำคัญของความโปร่งใสทางภาษีและความรับผิดชอบของผู้เสียภาษีในการยื่นรายการรายได้ แม้ว่าจะได้มาจากการกระทำที่ผิดกฎหมายก็ตาม ศาลฎีกาย้ำว่าความถูกต้องตามกฎหมายและความซื่อสัตย์ทางภาษีเป็นหลักการพื้นฐานที่ต้องชี้นำการกระทำของหน่วยงานทางเศรษฐกิจทุกแห่ง โดยชี้ให้เห็นว่าการละเลยหน้าที่ดังกล่าวอาจนำไปสู่ผลทางอาญาที่สำคัญ ดังนั้นจึงเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งสำหรับผู้ประกอบวิชาชีพและผู้เสียภาษีเองที่จะต้องตระหนักถึงความรับผิดชอบของตนในเรื่องภาษี