การแยกทางและการดูแลบุตรร่วมกัน: ความเห็นเกี่ยวกับคำพิพากษาศาลฎีกาที่ 15815/2022
คำพิพากษาที่ 15815 ปี 2022 ของศาลฎีกาถือเป็นคำตัดสินที่สำคัญในเรื่องการแยกทางของคู่สมรสและการดูแลบุตร ศาลได้ยืนยันคำตัดสินก่อนหน้านี้ โดยย้ำหลักการพื้นฐานของการดูแลบุตรร่วมกัน โดยเน้นว่านี่ควรเป็นกฎ เว้นแต่จะมีเหตุผลที่สมควรสำหรับการยกเว้น บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ประเด็นหลักของคำพิพากษานี้ ทำให้ความหมายและผลกระทบต่อผู้ปกครองที่แยกทางกันมีความชัดเจน
บริบทของคำพิพากษา
ศาลอุทธรณ์เมืองคาตาเนียได้ตัดสินในการพิจารณาคดีที่ถูกอุทธรณ์ให้มีการดูแลบุตรร่วมกัน โดยให้บุตรอาศัยอยู่กับมารดาและบิดามีสิทธิ์ในการเยี่ยมเยียน ผู้ยื่นอุทธรณ์ C.F. ได้โต้แย้งการตัดสินใจนี้ โดยอ้างว่าศาลไม่ได้พิจารณาถึงส่วนร่วมในการอุปการะเลี้ยงดูของบิดา และปฏิเสธการดูแลบุตรแต่เพียงผู้เดียว
ในเรื่องการดูแลบุตร การดูแลบุตรร่วมกันถือเป็นกฎ ในขณะที่การดูแลบุตรแต่เพียงผู้เดียวจะต้องมีเหตุผลที่ชัดเจนว่าเป็นการก่อให้เกิดอันตรายต่อผู้เยาว์
เหตุผลของการอุทธรณ์และการตัดสินของศาล
C.F. ได้ยื่นอุทธรณ์สามประเด็น ซึ่งทั้งหมดศาลฎีกาได้ประกาศว่าไม่สามารถรับพิจารณาได้ ศาลได้เน้นว่าประเด็นแรกและประเด็นที่สองเกี่ยวข้องกับข้อเท็จจริงที่ศาลชั้นต้นได้พิจารณาไปแล้ว นอกจากนี้ ศาลยังได้ย้ำว่าการประเมินผู้ปกครองไม่สามารถพิจารณาจากการผิดนัดชำระหนี้ทางการเงินเพียงอย่างเดียว แต่ต้องพิจารณาถึงพฤติกรรมโดยรวมของผู้ปกครองด้วย ประเด็นที่สามที่เกี่ยวข้องกับเหตุผลที่ดูเหมือนจะไม่มีมูลถูกปฏิเสธ เนื่องจากศาลพบว่าเหตุผลมีความชัดเจนและเพียงพอ
หลักการทางกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ศาลฎีกาได้อ้างถึงหลักการที่กำหนดไว้ในกฎหมายและคำพิพากษา โดยเฉพาะอย่างยิ่งมาตรา 337 ter แห่งประมวลกฎหมายแพ่ง ซึ่งกำหนดให้การดูแลบุตรร่วมกันเป็นกฎทั่วไป สิ่งสำคัญคือการยกเว้นใดๆ จะต้องมีเหตุผลที่หนักแน่น สอดคล้องกับผลประโยชน์สูงสุดของผู้เยาว์ คำพิพากษาที่ 6536 ปี 2019 ได้ถูกอ้างถึงเพื่อย้ำว่าการดูแลบุตรแต่เพียงผู้เดียวจะต้องมีหลักฐานที่ชัดเจนเกี่ยวกับความไม่เหมาะสมของผู้ปกครองที่ไม่ได้รับการดูแล
- การดูแลบุตรร่วมกันเป็นกฎทั่วไป
- ความจำเป็นของเหตุผลที่หนักแน่นสำหรับการดูแลบุตรแต่เพียงผู้เดียว
- การประเมินพฤติกรรมโดยรวมของผู้ปกครอง
บทสรุป
คำพิพากษาที่ 15815/2022 ของศาลฎีกาให้ข้อคิดที่สำคัญเกี่ยวกับการพิจารณาคดีการแยกทางที่ละเอียดอ่อน และความสำคัญของการรับรองผลประโยชน์สูงสุดของบุตร คำพิพากษานี้ตอกย้ำความจำเป็นของการเลี้ยงดูบุตรแบบร่วมกันระหว่างผู้ปกครอง โดยเน้นว่าการตัดสินใจจะต้องมุ่งเน้นไปที่การรักษาความสัมพันธ์ระหว่างผู้ปกครองและบุตรเสมอ หลีกเลี่ยงการกระทบต่อผลประโยชน์ของผู้เยาว์ ในบริบทของการให้ความสำคัญกับการคุ้มครองสิทธิของผู้เยาว์ที่เพิ่มขึ้น คำตัดสินนี้ถือเป็นก้าวสำคัญสู่การมีคำพิพากษาที่ใส่ใจและตระหนักรู้มากขึ้น
