คำพิพากษาที่ 28727 ลงวันที่ 26 มิถุนายน 2024 ของศาลฎีกา (Corte di Cassazione) ถือเป็นจุดอ้างอิงที่สำคัญสำหรับกฎหมายอาคารของอิตาลี โดยเฉพาะอย่างยิ่งในส่วนที่เกี่ยวกับความผิดทางอาญาด้านอาคารและการรอลงอาญา ในบทความนี้ เราจะวิเคราะห์ประเด็นหลักของการตัดสินใจครั้งนี้ ซึ่งชี้แจงผลของการที่ผู้พิพากษาไม่ได้กำหนดระยะเวลาสำหรับการรื้อถอนสิ่งปลูกสร้างที่ผิดกฎหมาย
ศาลฎีกาถูกเรียกให้ตัดสินในคดีที่ผู้พิพากษาศาลชั้นต้นละเลยที่จะกำหนดระยะเวลาสำหรับการปฏิบัติตามข้อผูกพันในการรื้อถอนสิ่งปลูกสร้างที่ผิดกฎหมาย ประเด็นสำคัญที่เกี่ยวข้องกับการบังคับใช้มาตรา 31 วรรค 3 ของกฎหมายระเบียบข้อบังคับประธานาธิบดี (d.P.R.) วันที่ 6 มิถุนายน 2001 ฉบับที่ 380 ซึ่งกำหนดระยะเวลาเก้าสิบวันนับตั้งแต่วันที่คำพิพากษาถึงที่สุดสำหรับการปฏิบัติตามข้อผูกพันดังกล่าว
หลักการที่ได้จากคำพิพากษาคือ:
ความผิดทางอาญาด้านอาคาร - การรอลงอาญาโดยมีเงื่อนไขให้รื้อถอนสิ่งปลูกสร้างที่ผิดกฎหมาย - ระยะเวลาในการปฏิบัติตาม - การละเลยการกำหนด - เกณฑ์ ในเรื่องความผิดทางอาญาด้านอาคาร ในกรณีที่ผู้พิพากษาละเลยที่จะกำหนดระยะเวลาในการปฏิบัติตามข้อผูกพันในการรื้อถอนสิ่งปลูกสร้างที่ผิดกฎหมาย ซึ่งได้กำหนดเงื่อนไขสำหรับการรอลงอาญา จะต้องบังคับใช้ระยะเวลาเก้าสิบวันนับตั้งแต่วันที่คำพิพากษาถึงที่สุด ตามมาตรา 31 วรรค 3 ของกฎหมายระเบียบข้อบังคับประธานาธิบดี (d.P.R.) วันที่ 6 มิถุนายน 2001 ฉบับที่ 380
การตัดสินใจของศาลฎีกาชี้แจงว่า ในกรณีที่ไม่มีการกำหนดระยะเวลาที่เฉพาะเจาะจงโดยผู้พิพากษา ระยะเวลาเก้าสิบวันจะถูกนำมาใช้โดยอัตโนมัติ ประเด็นนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งในการรับรองว่าสิ่งปลูกสร้างที่ผิดกฎหมายจะถูกรื้อถอนภายในระยะเวลาที่เหมาะสม เพื่อปกป้องดินแดนและสิ่งแวดล้อม
ตามคำพิพากษา สามารถสรุปประเด็นสำคัญดังต่อไปนี้:
คำพิพากษาที่ 28727/2024 ถือเป็นการยืนยันที่สำคัญของกฎหมายอาคารในอิตาลี ย้ำว่าแม้จะไม่มีข้อบ่งชี้เฉพาะจากผู้พิพากษา แต่กฎหมายที่มีอยู่จะต้องได้รับการเคารพ เพื่อให้มั่นใจในการปกป้องดินแดนและความสงบเรียบร้อยของประชาชน ความชัดเจนของระยะเวลาที่กำหนดโดยกฎหมายช่วยให้ผู้ปฏิบัติงานด้านกฎหมายและประชาชนมีความตระหนักรู้ถึงสิทธิและหน้าที่ของตนในเรื่องอาคารมากขึ้น