Presuda br. 9010 iz 2024. godine: Udvostručenje rokova za poresko utvrđivanje i uslovi zastarelosti

Nedavna presuda br. 9010 od 4. aprila 2024. godine, koju je donela Kasacioni sud, pruža važna pojašnjenja u vezi sa rokovima zastarelosti za dostavljanje poreskih poreskih rešenja. Konkretno, Sud se izjasnio o pitanju udvostručenja rokova predviđenog članom 43. stav 3. Predsedničkog dekreta br. 600 iz 1973. godine i njegovog odnosa sa obavezom krivične prijave, utvrđujući fundamentalne principe za poresku upravu i poreske obveznike.

Udvostručenje rokova za utvrđivanje

Prema članu 43. stav 3. Predsedničkog dekreta br. 600 iz 1973. godine, u prisustvu ozbiljnih indicija krivičnog dela, rok za dostavljanje poreskih rešenja može se udvostručiti. Međutim, presuda br. 9010 pojašnjava da se ovo udvostručenje ne može kumulirati sa dvogodišnjim produženjem predviđenim članom 10. Zakona br. 289 iz 2002. godine za one subjekte koji nisu mogli da iskoriste poreski oprost.

Implikacije presude

Implikacije ove presude su brojne i tiču se kako Uprave tako i poreskih obveznika:

• Udvostručenje rokova za poresko utvrđivanje podrazumeva postojanje indicija krivičnog dela i obavezu podnošenja krivične prijave.
• Nekumulativnost sa dvogodišnjim produženjem štiti poreske obveznike od prekomernog produženja rokova za utvrđivanje.
• Za potrebe zastarelosti, mora se uzeti u obzir maksimalno vremensko produženje predviđeno najpovoljnijim propisom za Upravu.

Rokovi zastarelosti - Udvostručenje - Uslovi - Obaveza krivične prijave - Kumulativnost sa dvogodišnjim produženjem iz člana 10. Zakona br. 289 iz 2002. godine - Isključenje - Maksimalno vremensko produženje - Najpovoljniji propis za Upravu. U pogledu poreskog utvrđivanja, udvostručenje rokova za dostavljanje poreskih rešenja predviđeno članom 43. stav 3. Predsedničkog dekreta br. 600 iz 1973. godine, važećeg ratione temporis, u prisustvu ozbiljnih indicija krivičnog dela koje nalažu podnošenje krivične prijave, nije, prema tumačenju iz presude br. 247 iz 2011. godine Ustavnog suda, kumulativno sa dvogodišnjim produženjem iz člana 10. Zakona br. 289 iz 2002. godine za subjekte koji nisu iskoristili oprost ili nisu mogli to da učine, dok se, za potrebe zastarelosti ovlašćenja Uprave za naplatu, mora uzeti u obzir maksimalno vremensko produženje predviđeno pojedinačnim propisom koji je za nju najpovoljniji.

Zaključak

Zaključno, presuda br. 9010 iz 2024. godine predstavlja važnu referentnu tačku za upravljanje poreskim utvrđivanjima u prisustvu indicija krivičnog dela. Ona pojašnjava vremenska ograničenja u kojima Uprava može vršiti svoje ovlašćenje za naplatu, istovremeno garantujući veću zaštitu poreskim obveznicima. Ključno je za one koji se suočavaju sa poreskim rešenjem da razumeju ove dinamike i, ako je potrebno, obrate se stručnim profesionalcima kako bi zaštitili svoja prava.