คำพิพากษาที่ 25868 เมื่อวันที่ 20 กุมภาพันธ์ 2024 ซึ่งออกโดยศาลฎีกา (Corte di Cassazione) เป็นโอกาสสำคัญในการพิจารณาข้อจำกัดในการยื่นบันทึกข้อโต้แย้งในกระบวนการพิจารณาอุทธรณ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ศาลได้ยืนยันอีกครั้งว่าบันทึกข้อโต้แย้งฝ่ายจำเลยไม่สามารถมีข้อโต้แย้งเพิ่มเติมจากที่ได้ยื่นไว้แล้วในการอุทธรณ์ชั้นต้น หลักการนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งในการรับประกันความแน่นอนทางกฎหมายและการปฏิบัติตามกระบวนการทางกฎหมาย
ในกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญาของอิตาลี ความสามารถในการยื่นบันทึกข้อโต้แย้งระหว่างการพิจารณาอุทธรณ์อยู่ภายใต้การควบคุมของมาตรา 585 แห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา กฎนี้กำหนดว่าคู่ความสามารถสนับสนุนข้อโต้แย้งของตนได้ แต่ต้องทำภายในขอบเขตที่กำหนดโดยกำหนดเวลาในการอุทธรณ์ โดยหลีกเลี่ยงการนำเสนอข้อโต้แย้งใหม่ ศาลได้ระบุว่าบันทึกข้อโต้แย้งควรใช้เพื่อสนับสนุนประเด็นที่ได้กล่าวถึงแล้วในการอุทธรณ์ โดยไม่ขยายการอภิปรายไปยังประเด็นที่ยังไม่ได้ยกขึ้นมาก่อน
การพิจารณาอุทธรณ์ - สิทธิในการยื่นบันทึกข้อโต้แย้ง - ข้อจำกัด - ข้อโต้แย้งที่แตกต่างจากที่ยื่นในการอุทธรณ์ชั้นต้น - การยอมรับ - การยกเว้น - กรณีศึกษา ในการพิจารณาอุทธรณ์ สิทธิของคู่ความในการยื่นบันทึกข้อโต้แย้งไม่สามารถเกินข้อจำกัดที่กำหนดโดยกำหนดเวลาในการอุทธรณ์และกำหนดเวลาที่ให้ไว้สำหรับการยื่นเหตุผลใหม่ตามมาตรา 585 วรรค 1, 4 และ 5 แห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา ดังนั้น บันทึกข้อโต้แย้งฝ่ายจำเลยจึงไม่สามารถมีข้อโต้แย้งเพิ่มเติมและแตกต่างจากที่ยื่นในการอุทธรณ์หรือเหตุผลเพิ่มเติม แต่สามารถสนับสนุนประเด็นที่ได้ยื่นในการอุทธรณ์ด้วยรายละเอียดและเหตุผลที่แม่นยำยิ่งขึ้นเท่านั้น (ในการบังคับใช้หลักการนี้ ศาลได้ยกเว้นการอ้างว่าขาดเหตุผลในบันทึกข้อโต้แย้งฝ่ายจำเลยที่ยื่นในการพิจารณาคดี ซึ่งมีคำขอให้รับการบรรเทาโทษตามสมควร โดยไม่สามารถถือว่าเป็นการพัฒนาเหตุผลการอุทธรณ์เดิมที่เกี่ยวข้องกับความรับผิดทางอาญาและการกำหนดโทษได้)
คำพิพากษาของศาลมีความสำคัญในทางปฏิบัติอย่างมาก เนื่องจากได้ชี้แจงว่าทนายความต้องให้ความสนใจเป็นพิเศษกับกำหนดเวลาและเนื้อหาของบันทึกข้อโต้แย้งที่ยื่นในการอุทธรณ์ ข้อจำกัดด้านเวลาและเนื้อหาเป็นสิ่งสำคัญในการหลีกเลี่ยงไม่ให้สิทธิในการต่อสู้คดีถูกละเมิดโดยข้อโต้แย้งที่ไม่สามารถยอมรับได้ ดังนั้น จึงเป็นสิ่งสำคัญที่บันทึกข้อโต้แย้งจะต้องจัดทำขึ้นโดยสอดคล้องกับเหตุผลการอุทธรณ์เดิมอย่างชัดเจนและแม่นยำ
โดยสรุป คำพิพากษาที่ 25868/2024 เน้นย้ำถึงความสำคัญของการเคารพข้อจำกัดที่กฎหมายกำหนดไว้ในบริบทของการพิจารณาอุทธรณ์ ความสามารถในการยื่นบันทึกข้อโต้แย้งฝ่ายจำเลยจะต้องใช้ด้วยความระมัดระวังและความตระหนัก เพื่อให้แน่ใจว่าข้อโต้แย้งไม่เพียงแต่เกี่ยวข้อง แต่ยังสามารถยอมรับได้อีกด้วย หลักการนี้ไม่เพียงแต่ปกป้องสิทธิในการต่อสู้คดี แต่ยังส่งเสริมความถูกต้องและความโปร่งใสของกระบวนการยุติธรรม