คำสั่งศาลฎีกาฉบับล่าสุดที่ 21823 ปี 2022 ได้ให้ข้อคิดที่สำคัญเกี่ยวกับการแยกทางของคู่สมรสและประเด็นการดูแลบุตร ในกรณีนี้ ศาลได้ยืนยันการให้สิทธิ์การดูแลบุตรแต่เพียงผู้เดียวแก่บิดา โดยเน้นย้ำว่าพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมของมารดาเป็นเหตุผลในการตัดสินใจดังกล่าว บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์เหตุผลของคำพิพากษาและผลกระทบต่อผู้ที่เกี่ยวข้อง
เรื่องนี้มีต้นกำเนิดมาจากการแยกทางระหว่าง G. T. และ P. T. โดยมารดาขอให้มีการดูแลบุตรแบบร่วมกัน ในขณะที่บิดาขอให้มีการดูแลบุตรแต่เพียงผู้เดียว ศาลชั้นต้นของเมือง Tivoli ได้มอบสิทธิ์การดูแลบุตรแก่บิดา โดยให้เหตุผลว่ามารดาไม่ปฏิบัติตามภาระผูกพันในการอุปการะเลี้ยงดูและขัดขวางการเยี่ยมของบิดา ศาลอุทธรณ์ได้ยืนยันคำตัดสินของศาลชั้นต้น โดยเน้นย้ำถึงความยากลำบากในการร่วมมือกันระหว่างผู้ปกครองและความสำคัญของสวัสดิภาพของบุตร
คำพิพากษานี้เน้นย้ำว่าการไม่ปฏิบัติตามภาระผูกพันในการชำระค่าเลี้ยงดูอย่างต่อเนื่องและการใช้สิทธิ์ในการเยี่ยมเยียนเป็นครั้งคราว เป็นเหตุผลเพียงพอที่จะมอบสิทธิ์การดูแลบุตรแต่เพียงผู้เดียวให้กับผู้ปกครองอีกฝ่าย
ศาลได้อ้างถึงหลักการที่กำหนดไว้แล้วโดยคำพิพากษา เช่น ความจำเป็นในการรับประกันผลประโยชน์สูงสุดของบุตร ตามมาตรา 337 ter แห่งประมวลกฎหมายแพ่งอิตาลี และอนุสัญญาสหประชาชาติว่าด้วยสิทธิเด็ก การตัดสินใจมอบสิทธิ์การดูแลบุตรแต่เพียงผู้เดียวมีเหตุผลมาจากความล้มเหลวของมารดาในการร่วมมือและไม่สามารถปฏิบัติตามภาระผูกพันในการอุปการะเลี้ยงดู ซึ่งนำไปสู่การประเมินความสามารถในการเป็นผู้ปกครองของเธอในเชิงลบ
คำพิพากษาที่ 21823 ปี 2022 ถือเป็นการยืนยันหลักการทางกฎหมายที่สำคัญเกี่ยวกับการดูแลบุตรและภาระผูกพันในการอุปการะเลี้ยงดู โดยเน้นย้ำว่าพฤติกรรมของผู้ปกครองสามารถส่งผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อการตัดสินใจของศาล และเน้นย้ำถึงความสำคัญของพฤติกรรมที่มีความรับผิดชอบและร่วมมือกันเพื่อประโยชน์ของเด็ก ศาลฎีกา โดยการยอมรับคำร้องของมารดาบางส่วน ได้ยืนยันถึงความจำเป็นในการพิจารณาคำร้องขอค่าเลี้ยงดูอย่างรอบคอบ เพื่อคุ้มครองสิทธิ์ของแต่ละฝ่ายที่เกี่ยวข้อง