คำสั่งที่ 16027 เมื่อวันที่ 7 มิถุนายน 2024 ที่ออกโดยศาลฎีกา ได้กล่าวถึงประเด็นสำคัญในด้านการบังคับคดี: ค่าธรรมเนียมการจดทะเบียนคำสั่งการโอนทรัพย์สินในกรณีของการยึดทรัพย์สินของบุคคลที่สาม เอกสารทางกฎหมายนี้ให้ความกระจ่างที่สำคัญเกี่ยวกับความรับผิดชอบในการชำระค่าธรรมเนียมดังกล่าว โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีที่ไม่สามารถเรียกคืนหนี้ได้
ประเด็นหลักของคำพิพากษาเกี่ยวข้องกับการระบุผู้ที่มีหน้าที่ชำระค่าธรรมเนียมการจดทะเบียนเมื่อไม่มีการเรียกเก็บเงินจากลูกหนี้ที่ถูกบังคับคดีอย่างชัดเจน ศาลได้ตัดสินว่า หากหนี้ที่โอนให้ไม่สามารถเรียกคืนได้ ลูกหนี้เดิมจะต้องชดใช้ค่าใช้จ่ายทั้งหมดที่จำเป็นสำหรับการบังคับคดีให้กับเจ้าหนี้ หลักการนี้เป็นส่วนหนึ่งของกรอบกฎหมายที่กำหนดโดยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในมาตรา 95, 553 และบทบัญญัติของศาลรัฐธรรมนูญ
ค่าธรรมเนียมการจดทะเบียนคำสั่งการโอนทรัพย์สิน – การขาดการเรียกเก็บเงินอย่างชัดเจน – ความเป็นไปไม่ได้ในการเรียกคืน – ผู้ที่มีหน้าที่ชำระ – การระบุ ในเรื่องของการยึดทรัพย์สินของบุคคลที่สาม ค่าใช้จ่ายในการจดทะเบียนคำสั่งการโอนทรัพย์สิน ในกรณีที่ไม่มีการเรียกเก็บเงินจากลูกหนี้ที่ถูกบังคับคดีอย่างชัดเจน หากเนื่องจากความไม่สามารถชำระหนี้ที่โอนให้ได้ทั้งหมดหรือบางส่วนจากบุคคลที่สาม จะตกเป็นภาระของลูกหนี้เดิมสำหรับส่วนต่าง โดยลูกหนี้เดิมจะต้องชดใช้ค่าใช้จ่ายทั้งหมดที่จำเป็นสำหรับการบังคับคดีให้กับเจ้าหนี้
คำพิพากษานี้มีผลกระทบในทางปฏิบัติที่สำคัญ อันที่จริงแล้ว คำพิพากษาได้ชี้แจงว่าในกรณีที่บุคคลที่สามไม่สามารถชำระหนี้คืนได้เนื่องจากความสามารถทางการเงินที่จำกัด ลูกหนี้เดิมจะไม่สามารถหลีกเลี่ยงการชำระค่าใช้จ่ายได้ ด้วยเหตุนี้ สิทธิของเจ้าหนี้ในการได้รับชำระคืนค่าใช้จ่ายที่เกิดขึ้นจากการบังคับคดีจึงได้รับการคุ้มครอง
โดยสรุป คำสั่งที่ 16027/2024 ถือเป็นก้าวสำคัญในการสร้างความชัดเจนและความแน่นอนในกฎหมายการบังคับคดี คำสั่งนี้เน้นย้ำถึงความสำคัญของการเรียกเก็บค่าใช้จ่ายอย่างเหมาะสมและความรับผิดชอบของลูกหนี้เดิม ซึ่งมีส่วนช่วยให้ระบบกฎหมายมีความยุติธรรมและคาดการณ์ได้มากขึ้น เป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งที่ผู้เชี่ยวชาญด้านกฎหมายและลูกค้าของพวกเขาจะต้องเข้าใจพลวัตเหล่านี้เพื่อจัดการกับสถานการณ์การยึดทรัพย์สินและการเรียกคืนหนี้สินได้ดียิ่งขึ้น