Ανάλυση της Απόφασης υπ' αριθμ. 46826/2024: Όφελος μη αναγραφής της καταδίκης
Η πρόσφατη απόφαση υπ' αριθμ. 46826 της 26ης Σεπτεμβρίου 2024 του Αρείου Πάγου προσφέρει σημαντικές προσεγγίσεις σχετικά με τη χορήγηση του οφέλους μη αναγραφής της καταδίκης στο πιστοποιητικό ποινικού μητρώου. Η εν λόγω απόφαση υπογραμμίζει πώς η κρίση για τη δυνατότητα χορήγησης αυτού του οφέλους πρέπει να βασίζεται αποκλειστικά στις παραμέτρους που ορίζονται στο άρθρο 133 του Ποινικού Κώδικα, αποκλείοντας κάθε άλλη σκέψη, όπως η φύση του ίδιου του αδικήματος.
Το Πλαίσιο της Απόφασης
Στην υπό εξέταση υπόθεση, ο κατηγορούμενος Σ. Μ. είχε ζητήσει να μην αναγραφεί η καταδίκη του για ψευδή δήλωση σε δημόσιο έγγραφο στο ποινικό του μητρώο. Το Εφετείο της Ρώμης, ωστόσο, είχε αρνηθεί αυτή τη δυνατότητα, υποστηρίζοντας ότι, δεδομένου ότι πρόκειται για έγκλημα κατά της δημόσιας πίστης, υπήρχε συμφέρον της κοινότητας να γνωρίζει την ύπαρξη τέτοιου προηγούμενου. Ο Άρειος Πάγος, αντίθετα, ακύρωσε αυτή την απόφαση, τονίζοντας ότι η αξιολόγηση πρέπει να περιορίζεται στα κριτήρια του άρθρου 133 του Ποινικού Κώδικα.
Η Μέγιστη της Απόφασης
Χορήγηση του οφέλους - Κριτήρια αξιολόγησης - Παράμετροι του άρθρου 133 Π.Κ. - Χρήση άλλων κριτηρίων αξιολόγησης - Φύση του αδικήματος - Αποκλεισμός - Περίπτωση. Η κρίση για τη δυνατότητα χορήγησης του οφέλους μη αναγραφής της καταδίκης στο πιστοποιητικό ποινικού μητρώου υποτάσσεται αποκλειστικά στην αξιολόγηση των παραμέτρων του άρθρου 133 Π.Κ., οπότε αποκλείεται κάθε άλλο κριτήριο αξιολόγησης, όπως η φύση του αδικήματος. (Στην εν λόγω περίπτωση, σχετικά με την ψευδή δήλωση ιδιώτη σε δημόσιο έγγραφο, ο Άρειος Πάγος επέκρινε την προσβαλλόμενη απόφαση που είχε αρνηθεί το όφελος μόνο επειδή, δεδομένου ότι πρόκειται για έγκλημα κατά της δημόσιας πίστης, υφίσταται το συμφέρον της κοινότητας να γνωρίζει την ύπαρξη τέτοιου προηγούμενου).
Συνέπειες και Σκέψεις
Αυτή η απόφαση εντάσσεται σε μια νομολογιακή γραμμή που στοχεύει στη διασφάλιση ισορροπίας μεταξύ του δικαιώματος του ατόμου στην επανένταξη και του δημόσιου συμφέροντος για διαφάνεια. Ο Άρειος Πάγος διευκρίνισε ότι η χορήγηση του οφέλους δεν μπορεί να επηρεαστεί από τη φύση του αδικήματος, αλλά πρέπει να επικεντρώνεται σε παράγοντες όπως:
- Η προσωπικότητα του κατηγορουμένου·
- Η συμπεριφορά μετά την καταδίκη·
- Ο χρόνος που έχει παρέλθει από την καταδίκη.
Αυτή η ερμηνεία αντιπροσωπεύει ένα βήμα προς ένα πιο ανθρώπινο ποινικό σύστημα, στο οποίο αναγνωρίζεται η δυνατότητα επανένταξης των πολιτών στην κοινωνία χωρίς προκαταλήψεις που συνδέονται με παρελθοντικές καταδίκες.
Συμπεράσματα
Η απόφαση υπ' αριθμ. 46826/2024 του Αρείου Πάγου αποτελεί μια σημαντική διευκρίνιση σχετικά με τα κριτήρια χορήγησης του οφέλους μη αναγραφής της καταδίκης, επαναλαμβάνοντας τη σημασία μιας αντικειμενικής και αμερόληπτης αξιολόγησης. Σε ένα συνεχώς εξελισσόμενο νομικό πλαίσιο, είναι θεμελιώδες οι νομικές αποφάσεις να αντικατοπτρίζουν μια ισορροπία μεταξύ του σεβασμού του νόμου και του δικαιώματος στην επανένταξη των ατόμων. Η ιταλική νομολογία συνεχίζει να επιδεικνύει αυξανόμενη προσοχή στα δικαιώματα του καταδικασθέντος, προς όφελος μιας δικαιότερης και πιο συμπεριληπτικής κοινωνίας.
