Η απόφαση αριθ. 22257/2024: Χρηστικότητα εμπιστευτικών πληροφοριριών στο πλαίσιο του ΦΠΑ
Η πρόσφατη διάταξη αριθ. 22257 της 6ης Αυγούστου 2024 του Αρείου Πάγου ασχολείται με ένα κρίσιμο θέμα για το φορολογικό δίκαιο: τη χρηστικότητα εμπιστευτικών πληροφοριών που προέρχονται από αλλοδαπές αρχές στο πλαίσιο φορολογικών ελέγχων σχετικά με τον ΦΠΑ. Αυτή η απόφαση προσφέρει σημαντικές διευκρινίσεις σχετικά με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των φορολογουμένων, καθώς και τους τρόπους ελέγχου από τη φορολογική διοίκηση.
Πλαίσιο και σημασία της απόφασης
Ο Άρειος Πάγος, στην παρούσα περίπτωση, επιβεβαίωσε τη δυνατότητα χρήσης, για σκοπούς ελέγχου ΦΠΑ, πληροφοριών που ανταλλάσσονται μεταξύ των φορολογικών αρχών των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως προβλέπεται από τον Κανονισμό ΕΚ αριθ. 1798/2003, ο οποίος πλέον ενσωματώνεται στον Κανονισμό ΕΕ αριθ. 904/2010. Αυτή η πτυχή είναι θεμελιώδους σημασίας, καθώς συνεπάγεται ότι τέτοιες πληροφορίες, ακόμη και αν καλύπτονται από επαγγελματικό απόρρητο, έχουν άμεση αποδεικτική ισχύ.
- Οι πληροφορίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν ακόμη και αν αναφέρονται μόνο αποσπασματικά.
- Ο φορολογούμενος έχει την υποχρέωση να αμφισβητήσει και να παράσχει αντίθετη απόδειξη.
- Η αρχή της διεθνούς συνεργασίας σε φορολογικά θέματα ενισχύεται.
Ειδοποίηση ελέγχου - Εμπιστευτικές πληροφορίες από αλλοδαπή αρχή - Χρηστικότητα - Προϋποθέσεις - Αντίθετη απόδειξη - Βάρος του φορολογουμένου. Στο πλαίσιο των φορολογικών ελέγχων σχετικά με τον ΦΠΑ, οι πληροφορίες που καλύπτονται από επαγγελματικό απόρρητο, οι οποίες ανταλλάσσονται από τις αρμόδιες αρχές σύμφωνα με τον Κανονισμό ΕΚ αριθ. 1798/2003, ο οποίος ενσωματώνεται στον Κανονισμό ΕΕ αριθ. 904/2010, είναι χρησιμοποιήσιμες λόγω της αποδεικτικής ισχύος που τους αναγνωρίζεται άμεσα από την προαναφερθείσα νομοθεσία, ακόμη και αν αναφέρονται μόνο αποσπασματικά, σύμφωνα με τα άρθρα 42 και 56 των αντίστοιχων κανονισμών, εναπόκειται στον φορολογούμενο που τις αμφισβητεί το βάρος να παράσχει την αντίθετη απόδειξη.
Συνέπειες για τους φορολογούμενους
Αυτή η απόφαση του Αρείου Πάγου όχι μόνο διευκρινίζει τη δυνατότητα της φορολογικής διοίκησης να αξιοποιεί διεθνείς πληροφορίες, αλλά θέτει επίσης ένα σημαντικό βάρος στους φορολογούμενους. Πράγματι, όποιος επιθυμεί να αμφισβητήσει τον έλεγχο πρέπει να είναι σε θέση να παράσχει αντίθετες αποδείξεις, αποδεικνύοντας την ανακρίβεια των πληροφοριών που χρησιμοποιήθηκαν από τη διοίκηση. Αυτή η πτυχή είναι κρίσιμη σε ένα πλαίσιο όπου η διαφάνεια και η φορολογική συνεργασία βρίσκονται όλο και περισσότερο στο επίκεντρο των ευρωπαϊκών πολιτικών.
Συμπεράσματα
Συμπερασματικά, η διάταξη αριθ. 22257/2024 αντιπροσωπεύει ένα σημαντικό βήμα προς μεγαλύτερη ολοκλήρωση και συνεργασία μεταξύ των ευρωπαϊκών φορολογικών αρχών. Η αναγνώριση της χρηστικότητας εμπιστευτικών πληροφοριών θέτει νέες προκλήσεις για τους φορολογούμενους, οι οποίοι πρέπει να είναι έτοιμοι να αμυνθούν με κατάλληλες αποδείξεις. Αυτή η απόφαση, επομένως, όχι μόνο διευκρινίζει τις ισχύουσες διατάξεις, αλλά προσκαλεί επίσης σε επανεξέταση των στρατηγικών φορολογικής άμυνας στην εποχή της παγκοσμιοποίησης.
