Stalking και Μήνυση: Ο Άρειος Πάγος 2025 για τη Δυνατότητα Δίωξης του Συνεχιζόμενου Εγκλήματος (Απόφαση υπ. αρ. 18868/2025)

Το έγκλημα των παρενοχλητικών πράξεων, γνωστό ως stalking, αποτελεί σοβαρή απειλή για την ελευθερία και την ηρεμία των θυμάτων. Η φύση του, που συνδέεται με την επανάληψη των συμπεριφορών, βρίσκεται συχνά στο επίκεντρο νομικών συζητήσεων. Η πρόσφατη Απόφαση του Αρείου Πάγου υπ. αρ. 18868, που κατατέθηκε στις 20 Μαΐου 2025, προσφέρει κρίσιμες διευκρινίσεις σχετικά με τη δυνατότητα δίωξης αυτού του εγκλήματος, ενισχύοντας την προστασία για όσους είναι θύματα και καθορίζοντας το ρόλο της μήνυσης.

Η Φύση του Εγκλήματος του Stalking και η Μήνυση

Το άρθρο 612-bis του Ποινικού Κώδικα τιμωρεί όποιον, με επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές, απειλεί ή παρενοχλεί με τρόπο που προκαλεί σοβαρή αγχώδη κατάσταση, βάσιμο φόβο για την ασφάλεια ή αναγκάζει σε αλλαγή των συνηθειών του. Αυτό το έγκλημα είναι "συνεχιζόμενο", απαιτώντας πολλαπλές πράξεις που, στο σύνολό τους, δημιουργούν ένα πλαίσιο παρενόχλησης. Η δυνατότητα δίωξης για stalking είναι κατ' έγκληση του προσβεβλημένου, μια θεμελιώδης πράξη που κινεί την ποινική δίωξη.

Το έγκλημα των παρενοχλητικών πράξεων έχει τη φύση του μη γνήσιου συνεχιζόμενου εγκλήματος, για το οποίο, εάν η επανάληψη αφορά και πράξεις που τελέστηκαν μετά την υποβολή της μήνυσης, η προϋπόθεση της δίωξης επεκτείνεται σε αυτές, οι οποίες, θεωρούμενες ενιαία με τις προηγούμενες, ενσωματώνουν το αντικειμενικό στοιχείο του εγκλήματος.

Αυτή η μέγιστη της Απόφασης υπ. αρ. 18868/2025 είναι ζωτικής σημασίας. Διευκρινίζει ότι το stalking είναι ένα "μη γνήσιο συνεχιζόμενο έγκλημα". Αυτό σημαίνει ότι εάν το θύμα υποβάλει μήνυση και οι παρενοχλητικές πράξεις συνεχιστούν, δεν είναι απαραίτητο να υποβληθεί νέα μήνυση για τις μεταγενέστερες πράξεις. Η προϋπόθεση της δίωξης επεκτείνεται αυτόματα σε αυτές. Όλες οι πράξεις, πριν και μετά τη μήνυση, θεωρούνται ενιαία ως μέρος μιας ενιαίας παρενοχλητικής συμπεριφοράς, ενσωματώνοντας το αντικειμενικό στοιχείο του εγκλήματος. Αυτή η ερμηνεία εδραιώνει την προστασία για τα θύματα, σύμφωνα με προηγούμενους προσανατολισμούς (π.χ. Rv. 273640-01).

Πρακτικές Επιπτώσεις: Συνεχής Προστασία και Νομική Ασφάλεια

Η απόφαση του Αρείου Πάγου, με Πρόεδρο τον C. R. και εισηγητή τον A. F., έχει άμεσες συνέπειες για τα θύματα και το δικαστικό σύστημα:

• Συνέχεια της Προστασίας: Η αρχική μήνυση καλύπτει ολόκληρη την παρενοχλητική συμπεριφορά, ακόμη και αν συνεχίζεται με την πάροδο του χρόνου, αποφεύγοντας στο θύμα το βάρος νέων καταγγελιών.
• Ενιαία Αξιολόγηση: Οι συμπεριφορές, τόσο πριν όσο και μετά τη μήνυση, θεωρούνται ένα σύνολο, επιτρέποντας στον δικαστή να συλλάβει τη συνολική σοβαρότητα του φαινομένου.
• Νομική Ασφάλεια: Η απόφαση εδραιώνει τον προσανατολισμό σχετικά με τη φύση του εγκλήματος, παρέχοντας διαδικαστική και επιχειρησιακή σαφήνεια.

Είναι ουσιώδες τα θύματα stalking να γνωρίζουν αυτή την αρχή. Η μήνυση είναι μια αποφασιστική πράξη που ενεργοποιεί έναν εκτεταμένο μηχανισμό προστασίας, και η επιμονή των συμπεριφορών δεν καθιστά τη μήνυση αναποτελεσματική, αλλά ενισχύει την απόδειξη της επανάληψης και της σοβαρότητας του εγκλήματος.

Συμπεράσματα: Ένα Θεμελιώδες Βήμα για τη Δικαιοσύνη

Η Απόφαση υπ. αρ. 18868/2025 του Αρείου Πάγου ενισχύει την προστασία κατά του stalking. Επαναβεβαιώνοντας τη φύση του μη γνήσιου συνεχιζόμενου εγκλήματος και την επέκταση της δυνατότητας δίωξης, το Δικαστήριο διασφαλίζει ότι η πράξη της καταγγελίας έχει πλήρη αποτελεσματικότητα με την πάροδο του χρόνου, χωρίς την ανάγκη περαιτέρω ενεργειών. Αυτό όχι μόνο απλοποιεί τη διαδικαστική πορεία, αλλά στέλνει ένα σαφές μήνυμα στους παρενοχλητές σχετικά με τη σοβαρότητα και τη συνέχεια της ποινικής δράσης. Για όσους αντιμετωπίζουν το stalking, η προσφυγή σε έμπειρους νομικούς επαγγελματίες είναι πάντα η καλύτερη επιλογή για να διασφαλιστεί η προστασία των δικαιωμάτων τους.