Ordonnantie nr. 16780 van 2024: Het causale verband bij schade door bloedtransfusie
De recente ordonnantie nr. 16780 van 17 juni 2024 van het Hof van Cassatie behandelt een zeer relevant onderwerp op het gebied van schadevergoeding, met name wat betreft de gevolgen van transfusies met besmet bloed. Deze uitspraak benadrukt hoe de erkenning van het recht op een vergoeding, zoals voorzien door wet nr. 210 van 1992, de bewijsvoering van het causale verband in het kader van een schadeclaim aanzienlijk kan beïnvloeden.
De wettelijke context van de uitspraak
Wet nr. 210 van 1992 is fundamenteel op het gebied van vergoedingen voor schade voortvloeiend uit transfusies met besmet bloed. Op grond van deze wetgeving kunnen personen die schade lijden als gevolg van bloedtransfusies een vergoeding verkrijgen. Het aantonen van het causale verband tussen de transfusie en de geleden schade is echter vaak complex. De betreffende ordonnantie verduidelijkt dat de beslissing tot erkenning van de vergoeding geen buitengerechtelijke bekentenis is, maar wel een significant bewijselement vormt.
Het causaliteitsbeginsel
CAUSALITEIT (VERBAND VAN) In het algemeen. In een schadeclaimprocedure die is ingesteld voor schade voortvloeiend uit transfusie van besmet bloed, vormt de administratieve beslissing tot erkenning van het recht op vergoeding krachtens wet nr. 210 van 1992, hoewel het geen buitengerechtelijke bekentenis inhoudt, een ernstig en nauwkeurig element, dat op zichzelf volstaat om de toepassing van bewijs door vermoeden te rechtvaardigen en om het causale verband bewezen te achten, via deze weg, niet alleen ten opzichte van het Ministerie van Volksgezondheid, maar ook ten opzichte van andere personen die mogelijk aansprakelijk zijn voor schadevergoeding (in dit geval de liquidatiebeheer van een opgeheven USSL), vanwege de aard van eenvoudig vermoeden van het bewijsmiddel.
Dit uittreksel benadrukt het belang van de vergoedingsbeslissing als indicatief bewijs. Het maakt het mogelijk om een eenvoudig vermoeden van het causale verband vast te stellen, wat betekent dat, bij gebreke van tegenbewijs, de erkenning van de vergoeding kan worden gebruikt om aan te tonen dat de geleden schade rechtstreeks verband houdt met de transfusie. Dit is met name relevant niet alleen voor het Ministerie van Volksgezondheid, maar ook voor andere personen die aansprakelijk kunnen worden geacht, zoals voormalige USSL's.
Praktische implicaties van de uitspraak
De gevolgen van deze ordonnantie kunnen een aanzienlijke impact hebben op toekomstige schadeclaims van benadeelde personen. Het is essentieel dat advocaten die gespecialiseerd zijn in schadevergoedingsrecht deze uitspraak in hun werk meenemen. Enkele belangrijke implicaties kunnen worden geschetst:
- Erkenning van de vergoedingsbeslissing als indicatief bewijs bij het opnieuw bewijzen van het causale verband.
- Mogelijkheid om de schadevergoedingsaansprakelijkheid uit te breiden tot andere personen dan het Ministerie van Volksgezondheid.
- Meer duidelijkheid in de procedures voor het aanvragen van schadevergoeding voor schade voortvloeiend uit transfusies.
Conclusies
Concluderend vertegenwoordigt ordonnantie nr. 16780 van 2024 een belangrijke stap voorwaarts in de bescherming van de rechten van personen die schade hebben geleden door bloedtransfusies. Door de erkenning van de vergoedingsbeslissing als indicatief bewijs, wordt het pad naar gerechtigheid vergemakkelijkt voor degenen die schade hebben geleden. Advocaten en juridische professionals moeten aandacht besteden aan deze uitspraak om ervoor te zorgen dat de rechten van hun cliënten adequaat worden beschermd.
