Analyse van Verordening nr. 18522 van 2024: De Kennisgeving van de Commissaris en zijn Rol in de Buitengewone Administratie

De recente Verordening nr. 18522 van 8 juli 2024, uitgevaardigd door het Hof van Cassatie, biedt belangrijke verduidelijkingen met betrekking tot de kennisgeving aan schuldeisers zoals voorzien in artikel 207 van de faillissementswet. Dit besluit, van groot belang in de context van buitengewone administratieve procedures, verdient een diepgaande analyse om de implicaties ervan voor schuldeisers en de vorming van de passiefstaat te begrijpen.

De Rol van de Kennisgeving aan Schuldeisers

De verordening verduidelijkt dat de kennisgeving aan schuldeisers, verplicht voor de commissaris, niet mag worden opgevat als een daad van erkenning van de vorderingen. De kennisgeving heeft immers een informatieve functie, waardoor schuldeisers op de hoogte worden gesteld van de lopende procedure en hun rechten kunnen uitoefenen. Dit aspect is fundamenteel om de transparantie en eerlijkheid van de faillissementsprocedure te waarborgen.

Kennisgeving van de commissaris ex art. 207 faillissementswet - Reikwijdte - Communicatie aan schuldeisers en derden van de boekhoudkundige resultaten - Uitsluiting van preclusieve werking op de vorming van de passiefstaat. Inzake de vaststelling van het passief in de buitengewone administratie, vormt de kennisgeving aan schuldeisers voor verificatie, voorzien in art. 207 faill.wet, een verplichte handeling van de commissaris, gericht op een loutere provocatio ad agendum jegens degenen die schuldeisers zijn op basis van de boekhoudkundige bescheiden van de schuldenaar, zodat zij op de hoogte worden gesteld van de lopende procedure en hun rechten in de concursus kunnen doen gelden; derhalve, met deze kennisgeving, spreekt de commissaris geen voorlopig oordeel uit over de eventuele toekomstige opname in het passief, noch verricht hij een erkenning van de vordering.

Implicaties voor Schuldeisers

• Transparante informatie over de schuldsituatie van de schuldenaar.
• Mogelijkheid voor schuldeisers om hun verzoeken tot opname in het passief in te dienen.
• Duidelijkheid over het onderscheid tussen de kennisgeving en de formele opname van vorderingen.

Dit arrest herhaalt dus niet alleen het informatieve karakter van de kennisgeving, maar benadrukt ook het belang van de bescherming van de rechten van schuldeisers in een context van bedrijfscrises. De faillissementswet fungeert in dit geval als een garantie voor eerlijkheid en transparantie, waardoor alle betrokken partijen toegang hebben tot de nodige informatie om hun belangen te verdedigen.

Conclusies

Samenvattend vertegenwoordigt Verordening nr. 18522 van 2024 een belangrijke stap voorwaarts voor de duidelijkheid in buitengewone administratieve procedures en voor de bescherming van de rechten van schuldeisers. Het benadrukt hoe de kennisgeving aan schuldeisers, verre van een oordeel over de vorderingen, een fundamenteel communicatiemiddel vormt dat de actieve deelname van alle betrokkenen mogelijk maakt. Het is daarom essentieel voor schuldeisers om altijd geïnformeerd te zijn en klaar te staan om hun rechten te doen gelden, om zo geen kansen te missen in het complexe systeem van concursusprocedures.