Gewone Jurisdictie en Invordering van Sanctie-vorderingen: Commentaar op Arrest nr. 16031 van 2024

Arrest nr. 16031 van 10 juni 2024, uitgesproken door het Hof van Cassatie, behandelt een cruciaal onderwerp betreffende de jurisdictie in het kader van een mandaat voor de invordering van vorderingen die voortvloeien uit administratieve sancties, in het bijzonder die welke zijn voorzien in de Wegverkeerswet. Dit arrest past in een zeer actuele juridische discussie, aangezien het de rol van de gewone rechter in dergelijke geschillen verduidelijkt.

De Context van het Arrest

De onderhavige zaak betreft een verzoek tot verantwoording door een territoriale entiteit aan een gemandateerde vennootschap, die belast was met de invordering van vorderingen die verband hielden met administratieve sancties. Het Hof heeft bepaald dat een dergelijk verzoek onder de jurisdictie van de gewone rechter valt, aangezien het materiële verzoek van de eis gebaseerd is op verplichtingen die voortvloeien uit de privaatrechtelijke mandaatsverhouding.

In het algemeen. Wat betreft een mandaat met betrekking tot de invordering van vorderingen die voortvloeien uit administratieve sancties die zijn voorzien in de Wegverkeerswet, valt het verzoek tot verantwoording ingediend door de territoriale entiteit tegen de gemandateerde vennootschap onder de jurisdictie van de gewone rechter, aangezien het materiële verzoek van de eis zijn grondslag vindt in de verplichtingen die voortvloeien uit de privaatrechtelijke mandaatsverhouding, waarbij de uitgifte van een fiscale aanmaning gericht op de incassering van de vorderingen wordt beschouwd als een louter externe voorwaarde van de in rechte aanhangige verhouding.

Jurisdictie van de Gewone Rechter

Volgens het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering, in het bijzonder artikel 263, is de burgerlijke jurisdictie van toepassing op alle geschillen met betrekking tot subjectieve rechten. Het Hof heeft derhalve benadrukt dat de verplichtingen die voortvloeien uit een mandaat, zoals die in dit geval, van privaatrechtelijke aard zijn. Bijgevolg is de gewone rechter de bevoegde autoriteit om te beslissen over de verantwoording.

• Verduidelijking van het onderscheid tussen gewone en administratieve jurisdictie.
• Erkenning van het mandaat als een privaatrechtelijke verhouding.
• Relevantie van fiscale aanmaningen als externe voorwaarden.

Conclusies

Arrest nr. 16031 van 2024 vormt een belangrijk referentiepunt voor de Italiaanse jurisprudentie inzake jurisdictie. Het verduidelijkt dat, in situaties van mandaat met betrekking tot de invordering van vorderingen uit administratieve sancties, de gewone rechter moet ingrijpen, wat de scheiding tussen privaatrechtelijke verplichtingen en fiscale procedures bevestigt. Deze jurisprudentiële oriëntatie kan aanzienlijke gevolgen hebben voor de wijze van behandeling van geschillen inzake administratieve sancties, door te bevorderen dat het recht beter wordt begrepen en de bevoegdheden tussen de verschillende jurisdicties duidelijk worden afgebakend.