Σχόλιο στην Απόφαση Cass. pen., Sez. VI, αρ. 35375 του 2024 σχετικά με την υποβοήθηση
Η απόφαση του Αρείου Πάρακα (Corte di Cassazione) της 20ης Σεπτεμβρίου 2024, αρ. 35375, αφορά το ευαίσθητο θέμα της προσωπικής υποβοήθησης, ιδίως σε σχέση με τη γνώση από τους κατηγορούμενους του εγκλήματος για το οποίο αναζητούνταν ο φυγάς. Το Δικαστήριο επιβεβαίωσε την καταδίκη δύο ατόμων, του Α.Α. και του Β.Β., οι οποίοι βοήθησαν τον Γ.Γ., που αναζητούνταν για εγκληματική οργάνωση, στη διαφυγή του από τις αρχές.
Το πλαίσιο της απόφασης
Το Εφετείο της Νάπολης (Corte d'Appello di Napoli) είχε ήδη καταδικάσει τους δύο κατηγορούμενους, υποστηρίζοντας ότι η πράξη τους παροχής υλικής και λογιστικής βοήθειας είχε ως σκοπό την αποφυγή των ερευνών των αρχών. Οι προσφεύγοντες, ωστόσο, αμφισβήτησαν την εφαρμογή της επιβαρυντικής περίστασης της παραγράφου 2 του άρθρου 378 του Ποινικού Κώδικα, υποστηρίζοντας ότι δεν υπήρχαν επαρκή αποδεικτικά στοιχεία που να αποδεικνύουν τη γνώση τους σχετικά με το έγκλημα της μαφιόζικης οργάνωσης του φυγά.
Η προσβαλλόμενη απόφαση εφάρμοσε ορθά τον ποινικό νόμο, και η αιτιολογία της δεν παρουσίαζε ελαττώματα που να μπορούν να ελεγχθούν σε επίπεδο νομιμότητας.
Τα επιχειρήματα του Δικαστηρίου
Ο Άρειος Πάρακας απέρριψε τις προσφυγές, δηλώνοντας ότι δεν ήταν απαραίτητο να αποδειχθεί ότι οι κατηγορούμενοι γνώριζαν το συγκεκριμένο έγκλημα του Γ.Γ. Αρκεί να είχαν στοιχεία που να υποδείκνυαν την πιθανότητα ο φυγάς να αναζητούνταν για σοβαρό έγκλημα. Το Δικαστήριο τόνισε ότι η μυστικότητα στις επικοινωνίες και οι προφυλάξεις που έλαβαν οι κατηγορούμενοι υποδείκνυαν μια σιωπηρή συνειδητοποίηση της σοβαρότητας της κατάστασης.
Μεταξύ των αιτιολογιών που παρατέθηκαν, το Δικαστήριο υπογράμμισε:
- Το στενό σχέση μεταξύ των προσφευγόντων και του φυγά.
- Τη λήψη προφυλακτικών μέτρων από τους κατηγορούμενους.
- Τη χρήση κρυπτογραφημένης γλώσσας στις συνομιλίες.
Συμπεράσματα
Συμπερασματικά, η απόφαση αρ. 35375 του 2024 αποτελεί ένα σημαντικό προηγούμενο στην ιταλική νομολογία σχετικά με την υποβοήθηση. Διευκρινίζει ότι η απλή γνώση της επικίνδυνης κατάστασης του φυγά, σε συνδυασμό με μια σχέση εμπιστοσύνης, μπορεί να αρκεί για τη συγκρότηση του εγκλήματος. Αυτή η προσέγγιση θα μπορούσε να έχει σημαντικές επιπτώσεις σε μελλοντικές υποθέσεις και προσκαλεί σε ευρύτερο προβληματισμό σχετικά με τον ρόλο της συνειδητοποίησης και της ευθύνης στις πράξεις υποβοήθησης.
