Επίδομα διαζυγίου: Ανάλυση της απόφασης Cass. civ. n. 21955/2024

Η απόφαση του Αρείου Πάγου, αριθ. 21955 της 5ης Αυγούστου 2024, προσφέρει σημαντικές προσεγγίσεις στο ζήτημα του επιδόματος διαζυγίου, ιδίως σε σχέση με την ανάγκη για κοινή ζωή μεταξύ των συζύγων. Το Δικαστήριο έκανε εν μέρει δεκτό το αίτημα του Α.Α., μειώνοντας το επίδομα που αναγνωρίστηκε στην Β.Β. από 450,00 σε 350,00 ευρώ μηνιαίως, εγείροντας σημαντικά ζητήματα σχετικά με την απόδειξη και τις προϋποθέσεις για την χορήγηση του επιδόματος συντήρησης.

Πλαίσιο της Απόφασης

Στην παρούσα διαμάχη, το Δικαστήριο της Περούτζια είχε αρχικά αναγνωρίσει επίδομα διαζυγίου υπέρ της συζύγου, παρά τη μικρή διάρκεια του γάμου και την έλλειψη πραγματικής κοινής ζωής. Το Εφετείο στη συνέχεια μείωσε το ποσό, υποστηρίζοντας ότι δεν υπήρχαν οι προϋποθέσεις για επίδομα αντισταθμιστικού χαρακτήρα, δεδομένου ότι δεν υπήρξε πραγματική κοινή ζωή μεταξύ των συζύγων.

Το Δικαστήριο έκρινε ότι η διάρκεια του γάμου και η έλλειψη συγκατοίκησης επηρεάζουν τον καθορισμό του επιδόματος διαζυγίου, τονίζοντας τη σημασία της κοινής ζωής.

Σχετικές Νομικές Αρχές

Η υπόθεση εντάσσεται στο ρυθμιστικό πλαίσιο του άρθρου 5 του νόμου 898/1970, που διέπει το επίδομα διαζυγίου. Το Δικαστήριο επανέλαβε ότι, για να αναγνωριστεί επίδομα διαζυγίου, είναι απαραίτητο να υπήρξε πραγματική κοινή ζωή. Στην παρούσα περίπτωση, η έλλειψη συγκατοίκησης και η μικρή διάρκεια του γάμου οδήγησαν σε μείωση του επιδόματος. Επιπλέον, το Δικαστήριο διευκρίνισε ότι η έλλειψη πρωτοβουλίας από τη σύζυγο για αναζήτηση εργασίας, παρά τις ικανότητές της, επηρέασε αρνητικά τη θέση της.

• Σημασία της κοινής ζωής: Η απόφαση υπογραμμίζει πώς η έλλειψη κοινής ζωής μεταξύ των συζύγων μπορεί να επηρεάσει το δικαίωμα στο επίδομα.
• Ρόλος της διάρκειας του γάμου: Το Δικαστήριο τόνισε ότι οι σύντομοι γάμοι μπορεί να μην δικαιολογούν υψηλό επίδομα.
• Υποχρέωση απόδειξης: Είναι θεμελιώδες για τον σύζυγο που αιτείται να αποδείξει την οικονομική και εργασιακή του κατάσταση.

Συμπεράσματα

Η απόφαση Cass. civ. n. 21955/2024 αποτελεί μια σημαντική προβληματισμό σχετικά με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των συζύγων κατά τη φάση του διαζυγίου. Τονίζει την ανάγκη να λαμβάνονται υπόψη διάφοροι παράγοντες, συμπεριλαμβανομένης της διάρκειας του γάμου και της πραγματικής κοινής ζωής, για τον καθορισμό του επιδόματος διαζυγίου. Οι αρχές που εκφράστηκαν από το Δικαστήριο μπορούν να χρησιμεύσουν ως οδηγός για μελλοντικές παρόμοιες υποθέσεις, διευκρινίζοντας ότι το επίδομα διαζυγίου δεν πρέπει να εγγυάται αυτόματα, αλλά πρέπει να αξιολογείται κατά περίπτωση.