Η ακυρότητα της συμφωνίας-πλαισίου στην χρηματοοικονομική διαμεσολάβηση: σχολιασμός της διάταξης υπ' αριθ. 9331/2024
Πρόσφατα, ο Άρειος Πάγος εξέδωσε τη διάταξη υπ' αριθ. 9331 της 8ης Απριλίου 2024, η οποία εξετάζει ένα κρίσιμο ζήτημα στον τομέα της χρηματοοικονομικής διαμεσολάβησης: την εγκυρότητα της συμφωνίας-πλαισίου σε περίπτωση έλλειψης υπογραφής από έναν από τους επενδυτές. Αυτή η απόφαση όχι μόνο αποσαφηνίζει τις σχετικές ρυθμιστικές πτυχές, αλλά προσφέρει επίσης τροφή για σκέψη σχετικά με τις πρακτικές επιπτώσεις για τους φορείς του κλάδου.
Το πλαίσιο της απόφασης
Η υπόθεση αφορούσε τη διαφορά μεταξύ δύο μερών, του P. (C.) και του U. (B.), όπου το Εφετείο της Ρώμης κλήθηκε να αποφασίσει για την εγκυρότητα μιας συμφωνίας-πλαισίου χρηματοοικονομικής διαμεσολάβησης. Σύμφωνα με το άρθρο 23 του Ενοποιημένου Κειμένου για τα Χρηματοοικονομικά (T.U.F.), μια συμφωνία-πλαισίου πρέπει να υπογράφεται από όλα τα εμπλεκόμενα μέρη για να θεωρείται έγκυρη. Ωστόσο, στην συγκεκριμένη περίπτωση, ένας από τους επενδυτές δεν είχε υπογράψει τη συμφωνία, γεγονός που οδήγησε στην αμφισβήτηση της εγκυρότητάς της.
Χρηματοοικονομική διαμεσολάβηση - Συνιδιοκτησία της συμφωνίας-πλαισίου - Έλλειψη υπογραφής ενός από τους πελάτες - Συνέπειες - Ακυρότητα της συμφωνίας - Ύπαρξη - Λόγοι. Σχετικά με τη χρηματοοικονομική διαμεσολάβηση, η συμφωνία-πλαισίου που υπογράφεται από έναν μόνο από τους δύο επενδυτές είναι άκυρη λόγω έλλειψης τύπου, σύμφωνα με το άρθρο 23 T.U.F., χωρίς να είναι απαραίτητο να διερευνηθεί εάν η συμμετοχή του άλλου (του οποίου η υπογραφή αποδείχθηκε πλαστή) ήταν ουσιώδης, καθώς μια τέτοια πράξη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως πολυμερής σύμβαση, σύμφωνα με το άρθρο 1420 του Αστικού Κώδικα, αλλά ως διμερής σύμβαση με υποκειμενικά σύνθετο μέρος, με συνέπεια την ανατροπή των εντολών αγοράς έναντι και των δύο πελατών.
Οι νομικές επιπτώσεις
Το Δικαστήριο έκρινε ότι, στην περίπτωση μιας συμφωνίας-πλαισίου, η έλλειψη υπογραφής από έναν από τους επενδυτές συνεπάγεται την ακυρότητα της ίδιας της συμφωνίας. Αυτό συμβαίνει επειδή, όπως επισημάνθηκε, η συμφωνία δεν μπορεί να θεωρηθεί πολυμερής πράξη, αλλά μάλλον διμερής σύμβαση, πράγμα που σημαίνει ότι η υπογραφή και των δύο μερών είναι απαραίτητη για την εγκυρότητα της συμφωνίας. Οι συνέπειες αυτής της ακυρότητας είναι σημαντικές, καθώς συνεπάγονται την ανατροπή τυχόν εντολών αγοράς που εκτελέστηκαν έναντι και των δύο πελατών.
Τελικές σκέψεις
Αυτή η απόφαση αντιπροσωπεύει μια σημαντική τοποθέτηση της ιταλικής νομολογίας σχετικά με την ανάγκη αυστηρών τυπικοτήτων στον τομέα της χρηματοοικονομικής διαμεσολάβησης. Οι φορείς του κλάδου πρέπει να δώσουν ιδιαίτερη προσοχή σε αυτές τις λεπτομέρειες, καθώς η έλλειψη υπογραφής μπορεί να έχει σημαντικές επιπτώσεις στα συμβατικά δικαιώματα και υποχρεώσεις. Είναι θεμελιώδες, για όσους δραστηριοποιούνται σε αυτόν τον τομέα, να γνωρίζουν την ισχύουσα νομοθεσία και να διασφαλίζουν ότι όλες οι τυπικότητες τηρούνται για την αποφυγή μελλοντικών διαφορών.
